...Üç nokta…
Ya üç nokta… üç noktanın hikayesini hiç duydunuz mu? …
“Üç noktanın ima ettiğini, yeri gelir, bütün bir edebiyat açıklamaktan aciz kalır. Hiç bir harf ve hiçbir kelime üç noktanın ima ettiğini kucaklayamaz…
O bunu biliyordu, askere giderken eşiyle son kere yalnız kaldığında demişti ki: “Eve gönderdiğim her mektubun sonuna üç tane
Özlemek
Cemal Süreyya der yaa;"Özlemek,ölmekten iki harf fazladır.Fazlalık değil de 'Özlemek,ölmekten beter yahu'...
O kadar kitap okuyoruz, gazete ve dergi okuyoruz, araştırıyoruz... Ama hala yazarken yazım hatası yapıyoruz. Hadi onu da geçtim, sesli harfleri katlediyoruz. Yahu, bir kelime de 2 tane sesli harf yazmak çok mu zor geliyor. Geliyorum yerine glyrm yazıyorsunuz ve ben okurken 2 3 saniye geçiyor. Bu kadar üşengeç olmayalım ve Türkçe'mize sahip çıkalım LÜTFEN!
”Sen de fark ettin mi? Az dediğin küçücük bir kelime. Sadece a ve z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış on binlerce kelime ve yüz binlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son… Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler.
Senin ve benim gibi…
Seni az seviyorum.
Ben daha da az.”
~Hakan Günday-Az~
İçimde bir melodinin sesleri yankılanıyor. Hiçbir ses yok ama hissedebiliyorum. Okuyorum bu şarkıyı, satırlardan dinliyorum. Her harf bir nota. Ahengine kapılıp gidiyorum harflerin.
“Baharda kuşlar gibi geldin kondun dalıma…”