Azize
@harfkoleksiyoncusu
"Bir hayat, mahcup ve duru." (İbrahim Tenekeci)
60 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
"Bizim safımızda olmanızı isterdim" dedi. "Allah korusun" dedim. İsmet Özel'in yanında nursuz bir yüz belirdi. Haşa "Ne karışır" dedi. Ve ben "Yalnız O karışır" dedim.
-Yalnızım, dedi.
Ondan böyle bir şeyi ilk defa duydum. Korkuyor insan.
Fikredelim ki İbrahim niçin sultanlığın bıraktı
Gönül sırrını buldu
Dervişliğe koyuldu
Ardından gitmedi ne ahın ne de vahın
Bil ki teslim oldu
Kurtuldu gussasından cihanın
Okur Takip Önerileri
Düşünelim Kanaat cengine çıkalım Dünya verip ahret alalım diyelim: Ölü kalbimiz dirileydi Hakka dönüp sadakayla yıkanaydık Dünyaya hiç meyleylemeyeydik
Sonra öyle bir sustu ki, dua ettiğini anlamadı kimse, o derin sessizlikte kalbini kımıldattı. Ticaret yapar gibi istemedi rabbinden. Hatta hiç istemedi. Haliyle çaldı o yüce kapıyı. Kapı açılmadı sanarak korktu bazen. "Kapı kapanmadı ki hiç!" diye uyarıldı.
İstersen dinlen biraz. Ben de sana Attar'dan bir kıssa anlatayım kese kadar uyan eline, kaynar su kadar arıtan:
Ebu Said-i Mihne hamamda yıkanıyordu. Çiğ bir adam olan tellak, ihtiyar Ebu Said'i keselerken bütün kirlerini vücudundan sıyırıp önüne yığıyordu. Bir aralık alay eder gibi sordu: "Âlemde erlik nedir ey temiz adam?" Ebu Said, "Kirleri gizleyip sahibine göstermemek... Halkın gözü önüne yığmamak!" dedi usulca. Tellak kaynar suyla değil, bu cevapla yandı. Ayaklarına kapandı ihtiyarın. Ve şu duayla bir kere daha sarsıldı: "Ey bizi yaratan, besleyip yetiştiren, bize nimetler veren Allah'ım! Ey padişah! Ey kulların işlerini yapan, onlara keremlerde bulunan! Bütün dünya halkının erliği, kerem ve lûtfu, senin ihsan denizinden bir çiğ tanesidir. Bizim kirliliğimizden, utanmazlığımızdan geç; kirliliğimizi gözümüzün önüne getirme; yüzümüze vurma!"
Sayfa 195
Azize tekrar paylaştı.
“Bizim medeniyetimiz bir kitap medeniyetidir.” dedi İbrahim Kalın. “Okumak, yeryüzündeki varlığımızı anlamlandıran en önemli eylemlerden biridir.”
-Özgürlük bağlanmak mı?
-Bütün bağlardan kurtarırsa bağ!
Çünkü ne ayırırsa sevdiğinden insanı, asıl sevdiği odur.
Aç, kayıp ve yalpalayan bir kalple nereye kadar!
Sen bölünmüş bir rüyasın.
Gözünün erişemediğine nasıl erişsin düşlerin!