(...) the Wild harry and crush into submission man - man who is the most restless of life, ever in revolt against the dictum that all movement must in the end come to the cessation of movement.
Sayfa 4 - Collins Classics, 2014
Onun bulunmasına gerek yok. Potter bana gelecek. Onun zaafını biliyorum, anlıyorsun ya, tek büyük kusurunu. Bütün bunların kendi uğruna yapıldığını bildiği için, çevresindekilerin vurulup düşmesine gönlü razı olmayacak. Her ne pahasına olursa olsun bunu durdurmak isteyecek. Gelecek.”
“Bütün bu uzun gece boyunca, zaferin eşiğindeyken, burada oturdum,” dedi Voldemort,
“Yiğitçe savaştınız,” dedi tiz, soğuk ses. “Lord Voldemort cesareti takdir etmeyi bilir.
“Severus?”
Lily adını söylediğinde Snape'in dudakları hafif bir gülümsemeyle kıvrıldı.
“Bulanık.”
Sahne değişti...
“Özür dilerim.”
“İlgilenmiyorum.”
“Özür dilerim!”
“Hiç nefesini yorma.”
Gece vaktiydi. Üzerinde bir sabahlık olan Lily, Gryffindor Kulesi'nin girişinde, Şişman hanım'ın portresinin önünde kollarını kavuşturmuş duruyordu.
“Mary senin burada uyurum diye tehdit savurduğunu söyledi, sadece o yüzden geldim.”
“Savundum. Uyurdum da. Sana Bulanık demek istememiştim hiç, öyle birden —”
“Ağzından mı kaçtı?” Lilynin sesinde hiç acıma yoktu.
“Hayır — dinle, hiç istememiştim —”
“— bana Bulanık demeyi mi? Ama benim gibi soya sahip herkese Bulanık diyorsun, Severus. Ben niye farklı olayım ki?”
“Beni tiksindiriyorsun,” dedi Dumbledore, Harry onun sesinde hiç böyle bir küçümseme duymamıştı. Snape biraz sinmiş gibi göründü. “O halde kocasının ve çocuğunun ölümü seni ilgilendirmiyor, öyle mi? Sen istediğini aldığın sürece onlar ölebilir yani?”
“Oğlu sağ kaldı. Annesinin gözlerine sahip, tıpatıp onun gözleri. Lily Evans'ın gözlerinin biçimini ve rengini hatırlıyorsundur eminim.”
“YAPMA!” diye böğürdü Snape. “Gitti... Öldü...”
“Bu vicdan azabı mı yoksa, Severus?”
“Keşke... Keşke ben ölseydim...”
“Peki bunun kime yararı olurdu?” dedi Dumbledore soğuk soğuk. “Lily Evans'ı sevdiysen, hakikaten sevdiysen, önündeki yol belli.”
Snape acının yol açtığı bir sisin arkasından bakıyormuş gibiydi, Dumbledore'un sözlerinin ona ulaşması uzun bir süre aldı.
“Ne — ne demek istiyorsun?”
“Onun nasıl ve neden öldürğünü biliyorsun. Bunun boşa gitmemesini sağla. Lily'nin oğlunu korumama yardım et.”
“— vasat, babası gibi kibirli, kuralları çiğnemekte kararlı, ünlü olduğunu gördüğüne seviniyor, ilgi arıyor ve küstah —”
“Ne görmeyi bekliyorsan onu görüyorsun, Severus,” dedi Dumbledore
Biliyor musun, bazen Seçim'i fazla erken yaptığımızı düşünüyorum...”
nihayetinde yapılacak tek bir şey var.”
Snape kaşlarını kaldırdı ve alaycı bir ses tonuyla sordu. “Seni öldürmesine izin vermeyi mi düşünüyorsun?”
“Elbette hayır. Beni sen öldürmelisin.”
Uzun bir suskunluk oldu, sadece tuhaf bir tıkırtı geliyordu bir yerden. Anka kuşu Fawkes, bir parça mürekkep balığı kemiği çiğniyordu.
“Hemen mi yapmamı istersin?” diye sordu Snape, sesinde koyu bir alaycılıkla. “Yoksa mezar kitabeni yazmak için bir iki dakika ister misin?”
“Ah, daha değil,” dedi Dumbledore, gülümseyerek. “Zannediyorum ki o an, zamanı gelince kendini belli edecektir zaten. Bu gece olanları düşününce,” kavruk elini gösterdi, “bunun bir yıl zarfında gerçekleşeceğinden emin olabiliriz.”
“Madem ölmek umrunda değil,” dedi Snape sert sert, “neden bunu Draco'nun yapmasına izin vermiyorsun?”
“O çocuğun ruhu henüz o kadar zedelenmiş değil,” dedi Dumbledore. “Benim yüzümden paramparça olsun istemem.”
“Ya benim ruhum, Dumbledore? Ya benimki?”
Dumbledore usanmış göründü.
“Niye? Onu daha da çok cezaya bırakacaksın değilsin ya, Severus? Çocuk yakında dışarıda geçirdiğinden çok cezada vakit geçirmeye başlayacak.”
“Aynı babası —”
“Görünüşte öyle belki, ama derine indiğinde tabiatı annesine çok daha fazla benziyor.
Şimdi, iyi dinle, Severus. İleride —benim ölümümden sonra— itiraz etme, sözümü kesme! İleride, Lord Voldemort'un yılanının hayatı için endişeleniyormuş gibi göründüğü bir an gelecek.”
“Lord Voldemort'un bir parçası Harry'nin içinde yaşıyor, ona yılanlarla konuşma gücünü ve Lord Voldemort'un zihniyle arasında bulunan, hiçbir zaman anlayamadığı bağlantıyı veren de bu zaten. Ve Voldemort'un eksikliğini hiç hissetmediği o ruh parçası Harry'nin içinde kaldığı, Harry tarafından korunduğu sürece, Lord Voldemort ölemez.”