Askerlik rütbe ve elbise değil, ruhtur.
-Yanımda siz varsınız.
-Bana o kadar güvenmeyin.
-Neden?
-İnsanlar güvenilmeye layık değildir.
"Tiyatro bitti. Beklemeye lüzum görmüyorum!"
Okur Takip Önerileri
Pusat yalnızlıktan hoşlanıyor yahut hoşlanıyorum sanıyordu. Fakat yalnız kalınca ve kendisini bütün varlığı ile bir meşgaleye veremeyince de aklına her zaman üzücü, sıkıcı, bunaltıcı şeyler geliyordu.
Kötü duygularına esir olmuş bir insan, aklının da hakkını veremiyor demektir. Oysa insan hiçbir zaman kötülüğün, içindeki ilahi ışığı karartmasına izin vermemelidir.
Ancak gerçek manada akıl sahibi olan kişiler kötü duyguların esiri olmaktan kurtulabilirler. Aklın, kendini aşağı çeken faillere direnmesi, onun asaletinin gereğidir. Aklımızı doğru kullandığımızda duygularımızı terbiye etmeyi öğreniriz.
Kalbe dokunmayan akıl, kendisine yabancılaşmış ve hakikatten uzaklaşmıştır.
Aklın sınırlarını bilmek, aklı aciz kılmaz; tersine işlevini daha doğru bir şekilde yerine getirmesi için ona istikamet kazandırır.
Namazda hazır olmak ve huzurda bulunmak, dua ve ibadetin özünü oluşturur. Bu yüzden namazda huzura ancak huzurda namaz ile ulaşabiliriz.
"öteki"ni düşünmek, ufkumuzu genişletir ve akla yeni tefekkür alanları açar, öteki ile düşünmek bizi, ben'in dar kalıplarından korur.
Eğer iyinin bir sebebi varsa o artık iyi değildir. Bir sonucu -ödülü- varsa o da artık iyi değildir.
Mekânın sahibi ne sensin, ne ben, ne de öteki. Mekânın sahibi, ötesi.
Bizler manadan yoksun bir dünyaya atılmış başıboş varlıklar değiliz. Akıl ve özgürlük sahibi bir özne olarak manayı keşf ve inşa etmekle mükellefiz
Ayakları yeryüzüne sağlam basan insan, yönünü bulmak için gökyüzüne bakar. Metafizik açısından yukarının ahengi, aşağının düzenini belirler.
Göklerin nizamı, yerin istikametini tayin eder.
Zaman, sonsuzluktan bir katre olduğu için zamanı boşa harcayanlar, sonsuzluğu incitirler. Sonsuz ve aşkın olanı incitenler ise ancak kendilerini hüsrana uğratırlar