boğulmak ve boğulmamak arasında
Seni düşünmek
Derinliği düşünmek midir
Seni de aşan bir derinliği
Bizi çeken şey
Derinlik midir
Boğulmak ve
Boğulmamak arasında
Bir dengede
Eritilemeyecek olan
Tek bir söz aşka dair
Hayata uzun bir veda
Bir şiir dizesine
Beynimde çakan kıvılcıma
Tepemdeki gürültüye
Bir dağ yamacındaki kır çiçeğine
Eriyen maviliğe
Çocuk seslerine veda
Geceye, yıldızlara
Açık bir tren penceresinde
Şarkılar söylemeye
Okuduğum, okuyamadığım
Kitaplara şiirlere
Bir otel odasında yalnızlığa
Delice sevişmelere
Yakıcı ayrılıklara
Uzun, upuzun bir veda
Ama gökyüzünü içmek isterim
Uzaktan uzağa aşkı duyumsuyorum
Aşkı, sonsuzca yitmiş olan
Şimdi bir yaz günü kadar uzak
Ve beynimi oyup duran
Şu gürültü gibi tedirgin edici
Kendimi bir şarkı söylerken yakalıyorum
Düşüncede söylenen şarkı
Gerçeğine ne kadar uygundur
Bir yerde topluca şarkı söyleniyor
İnsanlar zavallı varlıklarını
Haykırıyorlar boşluğa
Boşluk ne kadar
Bazen bomboş hissediyorum kendimi
Boş, bomboş
Her şey tedirgin ediyor beni
Zaman akıp gidiyor
Zaman, bana hem ait
Hem ait olmayan
İnsan neden ölüme yazgılı
Ölümün matematiği neden
Zamana ayarlı
Saatli bomba gibidir
O adam şimdi ölmüştür
Çünkü aradan şunca zaman geçti
Biz onu görmeyeli
Peki bu zaman nasıl bir şeydir
Biz onu düşünmediğimizde
Geçen zaman
Onun kendisi için
Geçen zamana eşit midir
Zihnimde çakan kıvılcım
Sayfa 13Kitabı okudu
Büyük bir kentin ışıklı caddelerinde
Hiç kimseymiş gibi kaybolup gitmek
Sayfa 12Kitabı okudu
Hayata Uzun Veda
Hayata uzun bir veda şiiri
Uzun, upuzun bir veda
Ama o da bitecek sonunda
Olsun, ben bu gökyüzünü anlamayı sürdüreceğim
Sayfa 8Kitabı okudu
Bir fısıltı olarak geçtim bu dünyadan ben
Bir çığlık olarak, bir gülüş
Bir kahkaha olarak geçtim
Tükettim ömrümün bütün sözcüklerini
Ama ışıldattım onları önceden
Ve hepsini kardeşimmiş, çocuğummuş gibi sevdim
Sayfa 8Kitabı okudu
Ne kadar yarışabilir
Bir gün
Sonsuzca sustuğumuzda
Söylenebilecek
Her şeyi
Söylemiş olmak
Şimdi burada duruyorken ben
Burası ve ben geçiyoruz
Perdeyle karşılıklı bakışıyoruz
Ve kitaplarla
Ve gülümseyişler fotoğraflarda
Hiç geçmeyecekmiş gibi duran
Anların görüntüleri
İçimde
Her şeyi kucaklamaya hazır
Bir sevgi var
Ve dokunduğu
Her şeye bulaşan
Bir keder
Sessizce durup bekliyorum
Bir şey olur mu diye
Sessizce, kıpırtısızca
Bir şey olur mu
Olacak mı
Ve onun ne olduğunu da
Bilmiyorum
Ama sessizce
Yüzlerce veda
31 EKİM 2016
‘Bana bir hikâye anlat’ dedi adam. Sesi, yaşamaktan yorulmuşların bezgin tınısını taşıyordu. ‘Bana bugüne dek duymadığım bir modern zaman hikâyesi anlat’. Durmuş kalp için bir elektroşok. Ona içinde nefes alacağı bir hikâye sunabilir miydim? ‘Veda etmeyi biliyor musun?’ dedim, ‘hiç vedalaşamadan bir sevdiğini toprağa
Ormana dönüştürmek bir dizeyi
Bir ağacı betimleyen
İçinde rüzgârlar estirmek
Bazen yıkık dökük olmaya hakkım yok mu
Kırık, yıkık dökük olmaya
Hayatım baştanbaşa hatalarla yüklü
Ve onları düzeltme çabasıyla
Kendim uçurum
Oluyordum
Uçmayı öğrenmiş
Olmasam da