Yani ben de öyle çok iyi anlıyormuşum gibi konuşurum arada ama benden acemisi yoktur hayatın.
Hâlbuki ben bu halde bile caizim onların hançerlerine
Bu halde bile boğulmadım boğdurulmadım
Eski tüfeklerden adım geçer de dönüp bakmazlarmış
Ateş olsun almazlarmış kırmızısı uçuvermiş dudaklarına
İstemedim tek buse ne nazda ne hazda gözüm var
Medrese cesetlerine nazır masallarda yıllar önce
Sene 99 ben İstanbul acemisi yıllar önce
İnmişim
Rüyadan hatıralarıma
22. Yaşım.Hayatın acemisi bir köy okulu öğretmeniydim.Köydeki herkes kucağını açardı bana.Her sabaha bir esnafın selamı, öğleye bir annenin gözlemesi eşlik ederdi benimle.
Azığım bereket ve hayretti çokça kez. Şükredip, bu sevgiyi katık eder, umutla sürerdim kelimeleri dilime...
Kiminin saçını okşar, kiminin kanayan dizini sarardım.Yuvası olmayana ana, bacısı olmayana deva olayım isterdim.Olmuşumdur da belki kimbilir... İkindi vakti ağır ağır çıkardım yuva dediğim okuldan.Gözler ve adım adım tanımaya çalışırdım içimdeki huzurlu o köyü... Hayatımın en güzel masalı anlatılırdı burada yaşadıkça kulaklarıma...
Bir Gönül vardı mesela ; heyecanla senin
adın Mutluluk derdi. Elinde cezvesi, cezvesinde kakuleli kahvesi, hazır etmiş beklerdi.Sokağa adım atar atmaz yakalardı beni kolumdan.Böyle telaşlı bir yaşamak sevdası ve kakule tatmamıştım o güne kadar.
Meğer Mevlâ ve Gönül o köyde şifasını sunarmış bana..
9 yaşında bildim hastaneleri ben mapushaneler gibi...
Allah kimseye vermesin illeti,
Çocukluğun kabusu gibi...
Şehrin en ücralarında aradım seni
Topallayan yüreğim
Kırgın üzgün yorgun
Nasıl bulunur ki sevgili
Filmlerle karıştırdım hakikati
Bulunmak istemeyeni aramak da nedir ?
Hevesim kursağında
Mutluluk kefen oldu
Araması mucize idi
Şimdi ise mucizenin yası
Sokaklar alaysı
Yine güldü hayat
Hayatın acemisi oldun dercesine…
5.2.2024
"Gece gökyüzüne bakmayan, hiç yıldızı olmayanlara acırım. Gün gibi gece de Rabbimizin. Gece gökyüzüne bakarken dalga dalga genişleyen bir huzur yayılır etrafa. Koca dünyada tek ben varmışım gibi; Rabbim her şeyi benim için yaratmış gibi...
Hayatın acemisi olmak güzel. Her şeye ilk defa görür gibi bakmak. Kumruları saklandığı yerden görmek. Her şey nasıl da bir yokmuş, bir varmış!.. Asıl görülesi bu; var eden Allah ne de güzel yaratmış..."
Selim Gündüzalp