Kocaman, açık mavi pardösü giymiş bir ihtiyar deniz kurdu bağırdı:
"Ee Kostandi, nasılsın be?"
Kostandi kızgın bir tavırla tükürdü:
"Nasıl olalım? Günaydın kahve, tünaydın ev, günaydın kahve, tünaydın ev, günaydın kahve, tünaydın ev!
İşte benim hayatım! İş yok!"
Bazıları güldü, bazıları kafa sallayıp küfrettiler.
Felsefe eğitimini Karagöz oyunlarında tamamlamış palabıyıklı biri araya girdi:
"Hayatın kendisi işsiz; lanet olsun, kendisi!"