Catherine,”Biliyorum,”dedi,”huyu kötü,sizin oğlunuz.Ama benim bağışlayan,iyi bir yaradılışım olmasından hoşnutum.Sonra,biliyorum ki beni seviyor, ben de onu seviyorum.Mr.Heathcliff,oysa sizi seven kimseniz yok;bizi ne kadar zavallı yaparsanız yapın,bu acımasızlığınızın bizimkinden daha taşkın olan kendi acınızdan geldiğini düşünerek yine öcümüzü alacağız.Siz bir zavallısınız,öyle değil mi?Yalnızsınız,tıpkı şeytan gibi;ve onun gibi kıskançsınız.Kimse sizi sevmiyor,öldüğünüzde arkanızdan kimse ağlamayacak! Ben sizin yerinizde olmak istemem !”
Sayfa 345Kitabı okudu
"Bu gözlere baktıkça, bu erimiş ellere dokundukça, bağışlamak zor. " dedi Heathcliff. "Öp beni yine, gözlerini de gösterme! Bana yaptıklarını bağışlıyorum. Ben kendi katilimi seviyorum; ama seninkini, onu nasıl sevebilirim!"
Sayfa 197Kitabı okudu
“Senin için, başıma gelenden daha büyük bir acı dilemem, Heathcliff. Sadece hiç ayrılmayacak olmayı dilerdim... Bundan böyle bir sözüme bile alınırsan, benim de toprağın altında kendim için aynısını hissettiğimi düşün ve beni bağışla!”
Sayfa 198Kitabı okudu
"Utan, utan Heathcliff!" dedim. Kötüleri cezalandırmak Tanrı'nın işi; bizler bağışlamayı öğrenmeliyiz."
"Hayır, Tanrı bu işi yaparken, benim duyacağım zevki duymaz, diye karşılık verdi."
Sayfa 76Kitabı okudu
"Benim hayattan anladığım şey, Heathcliff'in kendisi zaten! Yeryüzündeki her şey yok olsa, geriye bir tek o kalsa, ben yine yaşarım, yine nefes alırım. Ama her şey kalsa, bir tek o yok olsa, evren benim için acımasız bir yere dönüşür. Ben artık o hayatın bir parçası olamam. Oysa Linton'a duyduğum sevgi, ormanlardaki yapraklar gibi. Zaman bu sevgiyi değiştirecek, tıpkı kışın ağaçları değiştirdiği gibi. Fakat Heathcliff'e olan aşkım, tıpkı o yaprakların altında yatan ebedi taşlar gibi!"
... Her şey yok olup yalnız o kalsa, benim varlığım gene devam ederdi; her şey yerinde kalıp da o ortadan kaybolsa, dünya bana büsbütün yabancı olurdu. Ben onun bir parçası olamazdım. Benim Edgar'a karşı duyduğum sevgi ormandaki bitkiler gibidir: Kış nasıl ağaçları değiştiriyorsa zaman da bu sevgiyi değiştirecektir, bunun farkındayım. Heathcliff'e karşı beslediğim sevgi ise alttaki ölümsüz kayalara benzer: Görünüşte pek az zevk verir ama, gerçekten gereklidir. Ben Heathcliff'im, Nelly... O her zaman benim benliğimde... Nasıl ben kendim için bir zevk kaynağı değilsem o da zevk olarak değil, gerçek varlığım olarak benliğimdedir...
Siz ömrünüzde hiç kimseyi sevmediniz mi, Heathcliff? Hiç mi sevmediniz?
Sayfa 331 - Can YayınlarıKitabı okudu
