Önce uyuşturacak sonra alıştıracaklar. Akabinde her şey sıradanlaşmış olacak. Günlük hayatın bir parçası gibi. Yatağından kalk. Kahvaltı yap. İşe git. Haberleri oku. Hımm yine ölümler varmış. Yazık. Aaa dolar, euro ile yarışıyormuş. Aman canım ne olacak Allah'tan döviz borcumuz yok. Ee dünkü maç ne oldu? Yenildiniz mi? Ah unutmadan; akşama dışarı çıkalım mı? Ayy kıyafet bakmam lazım hafta sonu kuzenimin düğünü var. Eve gelirken ne almamı istersin? Yemek yer, su içer, sigarayı ciğerlerine çeker gibi normalleştirmiş olacaklar sen farkına varana kadar. Televizyonda ne var? Haberler! Aaa geç geç ya her gün aynı şeyler. Seçim haberleri, zam, işsizlik ve yine ölümler. Sen diziyi aç! Geçen hafta heyecanlı yerde bitmişti…
|Önder Deniz Çavuşlar
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Demek her şey bitmişti. Her şey, her şey. Hem degeriye dönmek, geçen günleri tekrar ele geçirmek ihtimali olmaksızın. Ne bir ümit, ne bir emel, ne bir şey, hiç,hiç, bir şey. Ne bir tebessüm, ne bir nazar, öyle mi? Fakat niçin?
