Yutkundum, bir kaç dakika boyunca hiçbir şey söylemeden ona baktım.Yüzündeki her çıkıntı, dudaklarının yüzündeki deri ile birleştiği o keskin çizgi,rimelle uzatılmış kirpikleri ve boyadan yıpranmış saçları. En son ne zaman ağlamıştı, en son ne zaman birini her şeyi feda edebilecek kadar sevmişti. Mutlak olan ondan geriye kalanın artık eskisi gibi olmayacağıydı. O sandalyede, karşısında bir kaç dakika daha fazla oturabilmek için neler vermezdim. Güldüğünde iki yana yayılan dudaklarının arasında ince bir ses belirdi. "Kalkalım" dedi, ölelim demek istedim, tam burada ve şimdi.. Sustum, peki dedim,nasıl istersen. "Aynen öyle" dedi içinden, nasıl ölmek istersen..
Hayatım koca bir hasssiktirden ibaretti.
Bir taksiye bindim yolun köşesinden, on iki lira yazdı eve.
Bir de, ayrılık..
Onu bir daha hiç görmedim..