Akşamları buraya çok yağmur yağardı
Ben mabedimde saklanır ağlardım
Akşamları buraya çok yağmur yağardı
Ben hayallerimde sakanır ağlardım
Hiç kimse duymasın diye değil
Ben kendimi belki bir gün duyarım diye
Yıllar bir birinden intikam alırmış gibi
Yollar hep aynı yanlızlığa çıkardı
Bir gün birisi beni anlıcak gibi olurdu
Akşama onun selası okunurdu
Çok insan yaşamazdı uçurumları bol olan kalbimde
Hergün bir insan düşerdi seviyorum diye diye
Mavi bir gökyüzü, mavi bir çöl ortasında bir ağaç
Nerde sanatçı, nerede o arzulanan sanat
Hayat falan deme en büyük bahane bu işte
Artık yorgun bile değilim sırtıma bağlı ellerim
Dümdüz yürüdüm yol boyunca
kimbilir ben nerdeyin
artık yorgun bile değilim