Havva
@hhavva
Psikolojik Danışman
105 okur puanı
Haziran 2014 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Annem bi çocuğun başına gelebilecek en kötü iki şeyin hiç kendi haline bırakılmaması ya da tamamen kendi haline bırakılması olduğunu söylüyor.
... onun çok kendini beğenmiş olduğunu, fark edilmemektense kendisine taş atılmasını yeğleyeceğini söylüyor.
Kimseyi incitmeden, kırmadan kalpleri, kem söz söylemeden ya da yıkmadan kimsenin hayalini; hayat, bir mayın tarlasında yürümek gibi. Anlıyordu aslında, anlıyordu insan olmanın yükünü. Bir hayata kaç tahammül sığar biliyordu.
Okur Takip Önerileri
Hayır deme hakkım var mı benim Allah'ım? Yok. Sen benim hayır deme haklarımı kime verdin?
Ailece birbirimizi senelerdir düzenli olarak görüyor ama tanımıyorduk.
İnsan hayata bir defa doğuyor, fakat bir defa değil defalarca ölüyor.
Bazen sadece kahve içmek için karnını doyuruduğunu düşünüyordu. Bir fincan kahve, bir nebze sessizlik ve bir ukde de müzik; bin yıllık saltanattır, diyordu.
Herşeyin telafisi zamanla mümkün ama zamanın telafisi yok.
Derde yâr olmak, hem ağyâr olmak ne mümkün! İki zıddın arasında bir saye bulmak ne mümkün!
Gözetlenen ve bunun farkında olan hiç kimse tam olarak rahat olamazdı. İstediği şey, kesinlikle hakkı olan şey, mahremiyetti.
Uzun süre boyunca, ta ki insan perişan oluncaya kadar iyi biri olmaya çalışmanın yanlış olduğundan eminim. Sizin de yıllardır iyi bir insan olduğunuzu görebiliyorum çünkü çok mutsuz görünüyorsunuz.
Her kim tarafından yetiştirilmiş olurlarsa olsunlar, çocukların varlıklarını sürdürdükleri küçücük dünyalarında, haksızlık kadar derinden hissedilip derinden algılanan bir şey yoktur.
Çocukların en başarılıları kendi kurtuluşumuz için en az ihtiyaç duyduklarımızdır.
Ölülere acıma Harry. Yaşayanlara acı, her şeyden çok da sevgisiz yaşayanlara.
Kayıtsızlık ve ihmal, düpedüz sevmemekten daha fazla hasar yaratır çoğu kez...
