BUNU HEPİMİZ YAPARSAK BELKİ CAYDIRICI OLURUZ
Hiç kitap okumayan, sadece kişisel fotoğraflarını sergileyen, argo sözcükler içeren ve hiçbir anlamı olmayan sözler paylaşan, yani kısaca bu uygulamayı sadece sosyal medyaymış gibi kullanan sayfaları kitap okuyan arkadaşlarıma haksızlık ve saygısızlık olarak gördüğüm için geri takip etmiyorum!!!
"Görür mü, dersin, aynı gece aynı düşü
Birbirini hiç görmeyenler?"
21.04.2024
Ellerim buz kesmiş gibi soğuk, sanki dokunsa hissedemezsin, sanki dokunmaktan çekinirsin. Zaman, sanki koşuyor, hiç durmadan ilerliyor, bir anı bile es geçmeden. Vakit ise dar geliyor, yetmiyor, sığamıyorsun içine. İsmin gizli, sanki yüreğimin en derin köşelerine saklı, sadece benim bilip hissettiğim bir sır gibi.
Gözlerim yine göğe dönük, hisli hisli bakıyorum. İçimde fırtınalar kopsa da dışarıya hiçbir şey yansımıyor gibi. Yaralarımı dikerken dikişler tutmuyor, sanki her bir dikişten damla damla seni kaybediyorum. Kara bulutlar gökyüzünü kaplamış, her yer gri, her yer sisli. Sırlanmış yıldızlarım var, içimde parlayan ama kimseye gösteremediğim.
Yollar ıslak, sokak sokak seni arıyorum. Ama bulunmuyorsun, sanki bulunmak istemiyorsun. Gözlerim nemli, istesem de gizleyemem içimdeki fırtınayı. Gel desem yine gelmezsin, her seferinde kalbim biraz daha kırılır. Bilirim ki, sen de beni istiyorsun ama ayaklarına söz geçiremezsin.
Kırk hüznün kırkını yaşadım, arttı yüzümdeki çizgiler, döküldü saçlarım. Otuzumda yaşlandım, her yaşamış olduğum acıyla birlikte.
Bilemem, zaman tekrar getirir mi bizi yan yana? Hasretin ateşi her an içimi yakıyor, yanan bir ateş gibi. Ya öldür beni bu hasretle ya da yaşat, ama ortada bırakma beni. Seni heba etmedim, sevdamı korudum.
İplere boncuklar dizdim, her birine senin yüzünü çizdim. Yokluğunu yaşadım, çektiğim acıları hiç bitmedi. Öldüm ve öldüğümü hissettim, ama sonra dirildim ve yeniden hayata tutundum.
Otur yanıma, bunları benden dinle bi
Neler söyledin de içimdeki sevgi dinmedi
Görmezden gelirken ibadeti sen olmayan dinleri
Her defasında dinlenip seni tanrıdan dilerim
Gün gelecek bu şiirler bu tozlu raftan çıkar
Korkutmasa da yaptığın her hata saplar sırta bıçak
Soğukluğun alıştırırken kurdu kışa
Unutmadım bak namluyu kime aldım nişan
Şimdi ellerimdeyken gevşemiş tetik
Her hazanda yanımızda güçlü birini isterdik
Yaşantının getirisi değilken hiç senlik
Şimdi keşke kendimi gözlerinden görsem bi
Ellerini uzat, korkutmasın seni bulunduğun yükseklik
Görünce cehennemin alevi bile buz kesti
Maktul-Katil …!
Yüreğini açanlara mızraklarla saldırdığında kazandığını sanırsın, aslında kendi kaybetmişsindir. Farkı çoğu zaman ya geç ya da hiç anlamazsın. Ama anladığında bilirsin ki! Sende zamanında mızraklarla yaralanmışsındır. Yani asıl olan yara almamak için yaralamayı seçmişsindir. Kısacası maktul olmamak için katil olmayı öğrenmişsindir. İşte bu yüzden içindeki katili ve maktulü besleyen kendinden başkası değildir….!
Kimseyle hiç bir konuda yarış halinde değilim.Kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddam yok.
Kimse için en değilim,daha değilim.
Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım.
Sabahattin Ali
Bir öfkeyle numaramı değiştirdim bir gün, o zamana kadar aramadın belki o zamandan sonra da hiç aramadın. Her gün 1 fotoğrafını sildim aylar sürdü,seni hatırlatan her şeyin yeni yeri çöp oldu, her gün senden kalan bir anıdan kurtuldum.saç rengimi değiştirdim seni hatırlatan her şeyden kurtuldum.Çok bekledim belki özlersin,dayanamazsın çat kapı çıkar gelirsin diye işte en zoru da buydu ama gelmedin. Bir zamanlar canım kanımdın,şimdi hatıram bile değilsin.
Gece yaptığım her işten çok yüksek verim alıyorum. Buna uyku da dâhil. E diğerlerinden verim almam için uyumamam lazım. Gece uyumayınca günün diğer saatlerindeki uyku tatmin edici olmuyor. Hiç uyumamanın bir yolunu bulmalıyım. Büyük bir paradoksun içindeyim, gerçekten sinirim bozuldu.
Sen bir taze haber gibi gelmiştin unutmadım
Her gelişin bir taze haberdi, unutmadım
Aşktı alıp verilen, altın bir vakitti yaşadığımız
Bir muştuyu algılamanın sürekli gerilimiydi sanki, unutmadım
Can oynardı evlerde, yollarda, meydanlarda
Can alınıp can verilirdi, hiç unutmadım
Sen uyurdun, uykun bir tepeden seyredilen uçsuz bir vadi
Kıyısından seyredilen bir denizdi sanki, unutmadım
Ah sevgili! hayat görünürdü kapından bir çırpınış yüreklerimizde
Sen evinden çıktığında güneşler doğardı içimizde, unutmadım
Toprağa düşen tohum, onda gizlenen renk, şekil, koku
Senin için biçimlenirdi, renklenirdi, kokardı senin için, unutmadım
Ebedi masum çocuklar zamanın solmayan çiçekleri
İstemişlerdi de ezan okumuştu
Bilal bir sabah, unutmadım
O dirildi, o dirildi diye birden çalkalanan sokaklar
Ölüm ki sonsuza açılan bir kapıydı, hiç unutmadım
Ey aşk, ey dirilik soluğu, ey evrenin hareket kaynağı,
Nasıl unuturum, nasıl unuturum, hiç unutmadım! ..
Erdem Bayazıt
Hiç bakmadın zaten
Bugün hayatından defoluyorum
Farkedilmiyor ama kahroluyorum
İçime attığım gibi
Kendimi çöpe atıyorum...
Kitaplarla konuşuyoruz iç sesimizle. Cümleleri çoğaltıyoruz, anlatılanlara yeni anlamlar da ekleyip. Ve anlaşılmış hissediyoruz hiç tanımadığımız biri tarafından.
