Biri savını ispat etmek için kıyamete değin direnirken diğeri affın kapılarına, tevbenin mısrasına sığındı.
Fark tevbede. Geri dönmede. Ne dese ne demese de, affet, diyebilmekte.
Edepli durdu Âdem’le Havva.
Hatada ısrarlı olmadı.
Tevbeydi. Pişmanlıktı.
Gözyaşı? Daha fazlası nasıl aksındı?