Bir kitap okudu
180 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okudu
144 syf.
·
Puan vermedi
ayrılık: bir tür isyan-sabırsız!
bir tür, ihtilal olma tutkusu
yine, yürümek bir tür ayaksız
ayrılık: düşün ki: bir tür, sonbahardır
düşlerin vardır
yağmursuz, çamursuz ıslanmak, kirlenmek
biçiminde!
Sayfa 136
Okur Takip Önerileri
sen bir şairsin, sen bir insansın
biraz inançlısın kerem, inançsızlığın orta yerinde!
Sayfa 131
ülkem katliamla abluka altındadır. daralır
daralır / daraldıkça vurulup vurulup gider ahmet'ler
daraldıkça vurulup gider senfonik vatan aşkı
duraldıkça darılıp gider trenler
manifestosu olur sözlükler onurun
gizemli bir gece yarısı!
Sayfa 130
benim
kendinin
onların
onun ve bizimdir yarın..
yarının morsla yazılı adını
heceleri yeni sökmeye başlayan yavru gibi
zorlanarak okumalısın!
Sayfa 121
şule!
unutma!
yaşadığımız şu şey
hayatın bize armağan ettiği çiçek dürbünüdür.
ve yine unutma ki yarın yalnızca
GÜZEL ÇOCUKLARIN VE SABREDENLERİN VE
SEVENLERİN
mutluluğa yeniden kabul günüdür!
Sayfa 113
görmemek için ayrılığı
gölgemi dipsiz kuyulara, dipsiz uykulara attım
ben de ağladım kerem, ben de ağladım
Sayfa 113
kalbimdeki kazığı sökebilirse eğer beklemek
yeniden dirileceğim senin dudaklarında
bir ibadet olacak hasret
Sayfa 110
görüyorsun kerem
gün geliyor bütün sevdalar kirleniyor
bütün gökler, bütün balerinler, bütün nilüferler
hatta beyazlar da...
Sayfa 110
ayrılırsak bir daha tanışamayacağız asla
ayrılık yabancılaşmanın mat rengidir
Sayfa 110
kurallar ne derse desin şule
ölüm yalnızca
insan bu dünyada oldukça var!..
Sayfa 108 - kerem ile şule'nin ayrılık senfonisi
son kez öpeyim bari seni o hep beni
kahreden kaderinin üstünden
pek vaktimiz kalmadı sanırım artık
hadi sen önden çık, önden sen çık sevgilim
şiirin, bu ânın içinden!..
Sayfa 101 - kerem dedi ki
belki doğmamış olurdun sen daha, büyümemiş.. belki..
hiç şefkat görmemiş, şeftali reçeli tatmamış uygarlıklar gibi
karagöz intiharlarıma hacivat taklidi yapardın, aldanırdım
hiç bayram harçlığı almamış bir tanrı silueti gibi
ağlardın, gizlenirdin belki de bir köşede kendi içine
oysa yoktu ki köşeleri o üçgenin
dudaklarınla dudaklarım, sözcüklerimiz arasındaki üçgenin
ağzına sıçayım ki sevdim ben
böyle en önce, eperken genç ölmeyi
ve hasretimi ve memleketimi
bereketi ulan bereketi
beklentilerimi, beklemeyi sevdim hep..
Sayfa 98 - kerem dedi ki
bize hayattan söz et derlerdi bazı akşamüstleri
susardım, bilmezdim, gün bana hiç batmayacak gibi olurdu
ayılacak gibi olurdum..
Sayfa 97 - kerem dedi ki