Benim kişisel gözlemlerime göre hırs, insanın içindeki ruhsal boşluğu, tedirginliği, değersizliği başarıyla kapatma çabası iken, azim var olanı daha iyi hale getirme noktasında istikrarlı bir çabadır. Hırslı insan sonuç odaklıdır, azimli ise sonuçlara da bakar ama sürecin de tadını çıkarır.
Hırs doymak bilmeyen bir güdüdür, kazandığın anda yenisini istemeye başlarsın. Ve bir önceki aşamada tutkuyla peşinden koştuğun şey artık senin için önemini yitirmeye başlar. Bunun sebebi, hırsın aslında o an odağında olan şeyin değil içsel boşluğun doldurulmasını amaçlamasıdır.