Kendimi akvaryumun içine hapsedilmiş renkli balıklar gibi hissediyorum. Birileri dışarıdan bakıyor "ah ne kadar güzel, ne kadar renkli" diyor. Ama ben bütün renklerimle bir akvaryumun içerisinde dönüp dönüp duruyorum.
Tahammül sınırım çoktan așıldığından beri insanlarla daha az görüşmeye, hislerimi açmamaya ve tuğla tuğla duvar örmeye başladım, beni sıkıntıya sokacak insanları ve durumları elimin tersiyle ittim, pişman değilim.