Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
İlhan DALKIRAN
İlhan DALKIRAN
@homeric
Öğretmen
Lisans
Kütahya
112 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Jack Reacher serisini bu kadar tanınmış olmasının tek nedeni sanırım reklam. (iki film şimdi dizisini de çekiyorlarmış.) Okuduğum en boş ve gereksiz polisiye romanlardan biri. Birkaç polisiye okuyan herkesin gizemi başında çözdüğüne inanıyorum. Tamamen vakit kaybı. Sanırım Lee Child'den uzak duracağım artık.
Fantastik kitapların farklı olanlarını bulmak gittikçe zorlaşıyor. Birbirinin benzeri birçok kitap, bu türü seven ama boşa vakit kaybetmek istemeyenler için oldukça kötü bir durum oluşturuyor. Bu seriye de böyle bakmıştım ama tamamlandığı için okumaya karar verdim. (Patrick Rothfuss gibi bekletenlere kinim büyük) Klişeler var mı? Evet, fazlasıyla mevcut ama sıkılmadım. Yarattığı Dünya, kahramanlar hoşuma gitti ve severek okudum. Uzun savaş sahneleri arada sıksa da bitirdim ve pişman olmadım. Bu türü sevenler için bence iyi bir alternatif olabilir.
Yorumları okuyunca beklentim bu kitap için epey yüksekti ama beklentimi karşıladığını söyleyemeyeceğim. Fikir güzel ama bana gereksiz uzun geldi. Daha kısa olsaydı akıcılığı daha iyi olabilirdi bence.
Yazarın üç kitabını da aldım ve okuyacağım ama sanırım yazılış sırasını takip etmeyeceğim. Kahin çok kalın bir kitap bu yüzden Yargıç ile devam edeceğim. Belki o Kahin' i okumamı sağlar.
Okur Takip Önerileri
Kitabı kanımca iki şekilde değerlendirmek gerekiyor. Grange'in diğer eserleriyle kıyaslarsam bence vasat ama polisiye romanları içinde mutlaka yukarılarda yer alacaktır.
Grange okurken tarzını biliyorsanız kitaptaki gizemi daha kolay tahmin edebiliyorsunuz. Daha önceleri bu gizemle ilgili daha az ipucu verilirken bu kitapta okuyucu sondaki gizemi daha kolay aralayabiliyor.( Bu arada kitabın tanıtım yazısı bile birçok şeyi en başlarda tahmin etmenizi sağlıyor.)
Grange' in diğer kitaplarında farklı ülkeler de geçmesi benim sevdiğim bir özellikken bu kitapta bu da benim açımdan olumsuz bir yöndü. ( Kısa İngiltere ve Avusturya bölümlerini saymıyorum.)
Grange severler için bir çırpıda okunacak bir kitap. Sevindiren tarafı bir sonraki kitap daha iyi olacak. Grange'in bence böyle bir döngüsü var.
Bu kitaba sürprizbozan vermeden bir inceleme yazmak çok zor. Bu yüzden dikkat etmeme rağmen bir şeyleri açık etmiş olabilirim. En iyisi incelemeyi okuumadan kitaba başlamanız.
Cüneyt Arkın Ala Geyik adlı filminde Halil isimli bir genci canlandırıyordu. Geyik sesi duyunca ne işi olursa olsun ( yanlış hatırlamıyorsam gerdek gecesi sahte geyik sesiyle kandırılıyordu) bırakıp ava gidiyordu. Polisiye romanların en büyük klişelerinden biri de herhalde emekli olmuş, düzenli bir hayatı seçmiş kahramanımızın adeta geyik sesi duymuş gibi cinayet haberi alınca kıvranıp işine geri dönmesi. Bu klişenin en yoğun kullanıldığı romanlardan biri de sanırım bu. (Polisiye okurlarının zaten klişelere aşina olduğu düşünülürse fazla da rahatsız edici değil.)
Harry Hole'nin bir önceki kitabı sinir bozacak kadar merak uyandıran bir noktada kalmıştı. O kitapta neler olduğunu ise ancak bir iki yüz sayfa okuduktan sonra öğrenebiliyorsunuz.
Kitap oldukça kalın ama heyecanı kaybettirmeden hakkını veriyor. Nesbo'nun daha önceki kitaplarını okuduysanız ve tarzını biliyorsanız aynı şeyi bu kitapta da yaptığını görebilirsiniz. Önce şüpheleri birinin üstünde topla. Okuru yavaş yavaş katili bulduğuna inandır. Bu arada ikinci bir şüpheli hazırla. Birinci masum çıkınca "Tamam, o değilse kesin bu. " dedirt. Sonunda ise "Hayda bu da değilmiş. Asıl suçlunun .....olacağını hiç düşünmemiştim." demesini sağla. Buna alışan okur için katili tahmin etmek hiç zor olmuyor.
Kitap yine bir sonrakini merak etmemizi sağlayacak noktada bitiyor. Umarım Doğan Kitap çok bekletmez sıradaki Harry Hole macerası için.
Kıskaç ve Londra Köprüleri okuduğum iki James Patterson romanı oldu. Aşağı yukarı ikisi için de fikrim aynı.
Kurt isminde bir süper kötü ABD; İngiltere, Fransa, Almanya ve İsrail'i büyük kentlerini nükleer silahla yok etmekle tehdit ediyor. Bu devletlerin bütün istihbarat örgütlerinden daha zeki (!) olduğu için bir türlü yakalanamıyor. Kurt'un cinsiyetini dahi bilmiyorlar. Ciddiyetini kanıtlamak için de New York, Londra ve Paris'te bombalı saldırılar yapıyor. Süper polisimiz Alex Cross da peşinde. Bu arada eski düşmanlardan bir seri katil de olaya dahil oluyor.
Kitapta o kadar boşluk ve bunu niye yapmıyorlar diyeceğiniz bir dünya tutarsızlık var. Okurken James Patterson nasıl bu kadar ünlü bir yazar haline gelmiş diye şaşırmadan edemedim. Hakkını yemeyeyim belki ilk kitapları güzeldir veya ben yanlış değerlendiriyorumdur fakat bu iki kitap da bence çok kötü.
Sürekli patlamaları, cinayetleri sevip tutarsızlıkları önemsemeyecek olanlar okuyabilir ama benim James Patterson'dan uzak duracağım kesin.
Michael Connelly yine ufacık delil parçalarını yavaş yavaş bir araya getirerek yirmi yıl önce işlenen bir cinayeti çözüyor. Bu tarzı çok seviyorum çünkü bir soruşturmanın nasıl inşa edildiğini tüm ayrıntılarıyla öğreniyoruz. Süper polisler, süper kötüler yerine gerçek bir polis soruşturmasına tanık oluyoruz.
Bu soruşturmanın içindeyken kızıyla olan ilişkileri, polis merkezindeki ayak oyunları da romanın içinde gayet güzel verilmiş.
Bu tarzı ve Connelly'i seviyorsanız hiç sıkılmadan zevkle okuyacağınız bir kitap. Keşke Harry Bosch serisini tamamıyla ve sırasıyla okuyabilseydik.
Trapped isimli İzlanda polisiyesini izlediğimde, bu kadar küçük bir ülkenin küçük bir kasabasında geçen sağlam bir polisiye çekmelerini takdirle karşılamıştım. Bu arada söylemem lazım çok güzel bir dizi. Özellikle türün takipçilerine seyretmelerini tavsiye ederim.
Roman için de aynı şeyleri söylemek mümkün. Bu küçük ülkede göçmen sorununa ve ırkçılığa bakışı bir polisiyenin içinde oldukça iyi işlemiş. Bol cinayetli ve entrikalarla dolu bir roman değil. Polislerin ve mağdurların insan olduğu gerçeğini yaptığı tahlillerle çok güzel anlatmış.
" Bir orman olması için kaç ağaç gerekir?" kitabın arka kapağındaki bu soruyu görünce okumaya karar vermiştim. Polisiye kitaplardaki klasik sorulardan farklı gelmişti. Soru gibi farklı bir roman olmuş.
Bir önceki kitaptaki olaylardan sonra A Takımının dağıtıldığını öğrenerek kitaba başlıyoruz.
Bir hapishanede havaya uçurulan Hırvat mafyasının sağ kolu, bir bar kavgasında futbol holiganlarının işlediği cinayet ve pedofillere yönelik kurulan birimin çalışmaları.
Bu birbirinden alakasız görünen olayların hepsinde A Takımı üyelerinin bazıları görevlidir. Arne Dahl'in ustalığı ise burda ortaya çıkıyor. Bu olayların hepsi aslında birbiriyle bağlantılı. Emekli edilen başkomiserleri de geri çağrılarak ekip yeniden toplanıyor ve soruşturmayı devralıyor.
Serinin üçüncü kitabı da olaylar birbiriyle ustaca bağlaması sebebiyle övgüyü hak ediyor ama benim için en iyi kitap "Kötü Kan".
Son olarak Kuzey polisiyelerini sevenlerin zevkle okuyabileceği bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Arne Dahl birinci kitabı ile hayal kırıklığı yaratmıştı. İkinci kitaba bu tereddütlerle başladım ama tüm ön yargılarımı yıkan iyi ki okumuşum diyeceğim bir kitapla karşılaştım.
Kitapta olayları çözen "A Takımı" gibi polis gruplarını pek sevmem çünkü hepsi mükemmel olan bu tür takımlar, çizgi romanlarda sırıtmazken romanlarda inandırıcılığı bence olumsuz etkiliyor. Arne Dahl'in A Takımı ise defoları olan bir takım. Üyelerin iç dünyaları ve birbirleriyle olan ilişkileri oldukça gerçekçi yansıtılmış. Takımın bir üyesi öne çıkıp başkahraman olarak gösterilmiyor.
Yaptıkları araştırmalar, ipuçlarını takip etmelerinin anlatıldığı bölümler ustalıkla yazılmış. Güvenlik kamerası ve bilgisayar yardımıyla katili yakalayıveren polisiyelerdeki yavanlık yok.
Amerikanın kendi çıkarları için tüm dünyayı umursamadan yapabilecekleri de tüm açıklığıyla verilmiş.
Bir cinayetle başlayıp uluslararası bir komployla sonlanan bir kitap okumak istiyorsanız düşünmeden okuyabilirsiniz.
Bu arada A Takımı üyelerini tam olarak tanımanız için mutlaka birinci kitapla başlayın.
Kuzey polisiyelerini sevmemdeki en büyük etmenlerden biri coğrafya. Karlı ve soğuk atmosferi kitapları okurken de hissetmek beğenme sebeplerimin başında geliyor. Maalesef bu kitabı herhangi bir coğrafyada geçiyormuş gibi okuyabiliyorsunuz.
İkinci olarak Kuzey polisiyelerinin birçoğunda yaşanan sorun tercüme. Kitap İngilizceden çevrilmiş bu da bence kopukluklara neden olmuş. 221B dergisinden hatırladığım kadarıyla orijinal dillerden çeviri yapabilecek çevirmenler olmasına rağmen yayınevlerinin bunu önemsememeleri okura saygısızlık.
Arne Dahl'in diğer kitaplarını da okumaya çalışacağım. Belki de atmosfer diğer kitaplarda daha iyi yansıtılmıştır.
Bir kadın satıcısı, her ne kadar emekli olsa da, cinayet çözüyor. Bir polisiye roman için en son akla gelebilecek bir meslek erbabının başkahraman olması fikri ilgimi çektiği için kitabı okudum. Kitabı okumamda kitaptan yola çıkılarak çekilen "Şeytan Tüyü" isimli filmin fragmanı da etkili oldu.
youtube.com/watch?v=pegsqjO...
(Fragmanı yukarıdaki adresten seyredebilirsiniz)
Açıkçası fikir orijinal ama kitabı pek beğenmedim. "Hepsinden biraz olsun." prensibi hepsini biraz yarım bırakmış. Mizah biraz, polisiye biraz...
Glenn Meade sevdiğim bir yazar ama bu kitabı şimdiye kadar okuduklarımın içinde beni en az etkileyen kitabıydı. Kitabın belli bir yerine geldiğinizde olayı az çok tahmin ettiğiniz için sonunda yaratılan gerilim etkisini kaybediyor. Bunda bence en büyük etken kötü tarafı temsil eden karakterlerin yeterince iyi ele alınmaması. Olaylar daha önceki kitaplara göre oldukça basit gelişiyor. Amerika'nın yaptıklarıyla ilgili günah çıkardığı birçok kitap ve film var. Bu kötülüklerin bu kitapta olduğu gibi sadece belli bir zümrenin suçuymuş gibi gösterilip bunu yaratan sisteme çok az eleştiri getirilmesini, aşırı iyi niyet olarak algılıyorum. Belki bunlara takılmadan okunursa daha keyif verici olabilir.
Şubat'ın 29'unda yasak bir aşkın meyvesi olarak dünyaya gelip hayatta göze batmadan yaşamayı ilke edinmiş Mitat Karaman'ın hikayesini beğendim. Okul yıllarında herkes kendini yerine koyacak bir organ seçerken Mitat Karaman apandisti seçmiştir. İşlevsiz ama oradaki varlığı bilinir. Cennet Apartmanı'ndaki hikayesi de böyle başlar. Bir polisiyeden ziyade Mitat Karaman'ın bir polisiye olayla hayatının değişmesinin romanı. Salt polisiye bir roman arayanlar için de hayal kırıklığı yaratmayacaktır.
Cennet Apartmanı çok güzel kurgulanmış. Eylem,Meryem, Başar Bey,Ceylan ve Yıldız Hanım ile Kadim Bey.
Doğu Yücel'i bu kitapla tanıdım. Diğer kitaplarını da okumaya çalışacağım.
Eğer benim gibi okumaya karar verip ertelediyseniz bir an önce okuyun. İncelemelerin çoğunu okudum söylenecek hemen her şey söylenmiş.
Benim için asıl sarsıcı olan anarşizme dolayısıyla Anarres dünyasına getirilen eleştirilerdi. Dünyamızda tüm vahşiliği ile yaşanan Kapitalizm'in eleştirildiği bölümleri dünyadaki herhangi bir ülkeye ya da uzağa gitmeden ülkemize bakarak rahatlıkla görebiliriz.Bu yüzden Urras'ta geçen bölümler çok tanıdık geliyor. Annares bölümleri, fikirlerin hangi sistemde olursa olsun bir süre sonra tehlikeli görüleceği gerçeğini hayal kırıklığıyla birlikte kavramamızı sağlıyor. Fikirlerin özgürce söylenebileceği bir dünya belki de hayal olarak kalmaya mahkum.
