Sabitlenmiş gönderi
durup beklemenin durup beklemekle devam ettiği günler
uyanınca da süren rüyalardan geldim ben buraya
Sayfa 22Kitabı okudu
her şeyi, her şeyi bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak bir yere saklamalı...
Sayfa 160Kitabı okudu
hep yazmak istiyorum. ama ne lüzumu var? bu kadar yazdım da ne oldu?
Sayfa 160Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
böyle birkaç ay, birkaç ömür kıymetinde değil midir?
Sayfa 159Kitabı okudu
sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin.
Sayfa 159Kitabı okudu
senelerden beri hiç kimseye bir tek kelime söylemedim. halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?
Sayfa 159Kitabı okudu
aradaki bütün bağlar, ruhlar beraber olmadıktan sonra, ne ifade ederler?
Sayfa 159Kitabı okudu
bir hayatı baştan aşağı dolduracak kadar zengin olan hatıralar, böyle kısa bir zamana sıkıştırıldıkları için hakikattekinden daha canlı, daha tesirliydiler.
Sayfa 158Kitabı okudu
insanların en günahsızına kabahatlerin en ağırını; seven bir kalbi yüzüstü bırakmak ihanetini yüklemenin, asla affedilemeyeceğini seziyordum.
Sayfa 157Kitabı okudu
yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor.
Sayfa 149Kitabı okudu
ama bir kere kırılmıştım. hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.
Sayfa 149Kitabı okudu
fakat niçin bunları bu kadar ince düşündüğüm halde bir türlü kendimi hadiselere uyduramıyordum? niçin hayatta önüme çıkan her yeni yola adım atmaktan bu kadar çekiniyor; her yaklaşan insanı, bana fenalık etmeye geliyormuş gibi, endişe ile karşılıyordum?
Sayfa 147Kitabı okudu
kim olursa olsun, temasa geldiğim herkesi düşman, hiç değilse muzır bir mahluk tellaki ediyordum. seneler geçtikçe bu his kuvvetini kaybedeceğine şiddetlendi. insanlara karşı duyduğum şüphe, kin derecesine çıktı. bana yaklaşmak isteyenlerden kaçtım. kendime en yakın bulduğum ya da bulacağımı zannettiğim insanlardan da en çok korkuyordum.
Sayfa 147Kitabı okudu
belki bu da kafiydi. bir insana bir insan herhalde yeterdi.
Sayfa 147Kitabı okudu
bütün bunlara rağmen kafamda, onun hatırasını kirletecek bir şey yoktu. onun boşluğunu değil, fakat yokluğunu hissedecektim.
Sayfa 142Kitabı okudu
gerçi babamı gerçek bir muhabbetle sevmem için ortada bir sebep yoktu; onunla aramızda daima bir yabancılık mevcut kalmıştı ve birisi bana: "senin baban iyi bir adam mıydı?" diye sorsa, verecek cevap bulamazdım. çünkü iyiliği ve fenalığı hakkında bir fikir sahibi olacak kadar onu tanımıyordum.
Sayfa 141Kitabı okudu