Harun tekrar paylaştı.
Değerini bilmediğimiz her an bizi bir başka hayatı yaşamaya mecbur bırakır.
Sayfa 22Kitabı okudu
Harun tekrar paylaştı.
Her gün biri çıkar, başlar, benim ben demeye, Altınları, gümüşleriyle övünmeye. Tam işleri dilediği düzene girer, Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.
Sayfa 61 - YAPI KREDİ YAYINLARIKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Denizler ötesine giden kişi yalnızca iklimi değiştirmiş olur aklını değil.
Zaten hayatta anlamlı olan değerler parayla sahip olunamayanlar.
"Okuyan insan, dünyanın aklına yaslar sırtını."
"Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz!"
İnsanın en kötü yalanı, kendine karşı olanıdır.
Nietzsche'den yaklaşık altı yüzyıl önce Mevlânâ diyordu ki:
Geçmişi unut
Koy bir kenara
Yeni bir sayfa aç
Kurtar benliğini dünden
Bugünün çocuğu ol
Bütün bilgeliği ve gülümseyişiyle gençliğin
Şu anı hiç terk etme ne olur
Sonsuza uzanan şu günü, terk etme.
Şirazlı Sadi'nin insanı nasıl tarif ettiğini not ettim defterime: "Yek katre-i hunest ve hezar endişe", yani "Bir damla kan ve bin endişe."
Ona bakarken Mevlânâ'nın dizeleri gelmişti aklıma: "Bu aşka ilahi diyemem korkarım/ İnsani diyemem utanırım."
Hayatta her şeyin bir bedeli vardı.
Zaten insanın kaderini bilmesinden daha korkunç ne olabilir?