Kavga edip de ağlayınca yanağımızdan süzülen göz yaşının bıraktığı ize hayran olduğum tozlu suratlar...
Çocuklara iyi bakmak, doyurmak , korumak annelik değil ki ...Bu hayatın canlılara halihazırda öğrettiği bir şey. Yuvadaki yavrusuna yiyecek taşıyan kuştan bir farkımız olmalı. Mesele, onların ruhlarını, kalplerini, zihinlerini doyurup korumakta...
Bırakın hazır gözümüzün önündeyken, zamanıyken, üzerlerinde hayat yorgunluğu ve oyundan başka dertleri yokken, kalpleri çocukluk, heves, hayal doluyken kar gibi yağsınlar evlerimize…
Onların çocukluğunu silip süpürmeyelim.
Okur Takip Önerileri
Çocukluk aslında başlı başına bir hazinedir.
Hayatta edindiğim en hayırlı, en değerli davranış kitap okuyabilmek oldu.
İnsan kendi mutlu olma imkânını görebilmeli. Mutluluksa filmlerin, romanların içinde değil, kendi yaşadığımız hayatın içindedir. Ve önemli olan yaşanılan andır.
Cahit Zarifoğlu
Özellikle ergenlik yıllarını süren çocukların annelerinin "Ay hiç kitap okumuyor bizimki" serzenişlerine hep "Peki, sen okuyor musun" diye sorasım geldi, soramadım.
Televizyon karşısında, koltuk tepesinde, hanım hanımcık oturan çocuğun yaratıcılığı kalkıp öbür koltukta,başka bir kanalı izleyecek kadar gelişir.
Yapacak çok işimiz var.
Daha güzelliğe, iyiliğe,her gün yeniden başlamaya inanan çocuklar büyüyeceğiz!
Çocuklar uyuduktan sonra bir masal da kendine anlat. Çünkü her anne, aslında bir kahramandır ve mutlu sonu hak eder.
“Bilmezden gelmek bazen en iyisi. Bilmemeyi istiyorsun çünkü. Öyle olmamasını istiyorsun. Gerçeğin öyle olmamasını. Ama elinden bir şey gelmiyor. Kendi gerçeğini yaratıyorsun sonra, o gerçeği öyle bir sarılıyorsun ki, seninle beraber herkes inanıyor. Ama çok bilmek de iyi değil. Söyleme bilmeyeyim.”
Seni seveni zehir olsa yut.
Seni sevmeyeni bal olsa da unut.
Mevlana Celaleddin-i Rumi