zayıflık ve acziyetin büyüğünü O'na tattırarak, istikbalde kendisine emanet edilecek insanlara karşı şefkat, merhamet ve yardım hususunda zirve noktaya yükselmesini murad etmiştir.
öğretmenler ve psikologlara da seslenmek istiyorum: ihmal edilmiş bir çocuk gördüğünüz de hemen bakışınızı anneye yöneltmeyin. önce aklınıza babayı getirin. çocuk bu hale geldiyse suçlu olarak anneyi değil, babayı görün. bu çocuk annesi bir şeyleri yapmadığı için değil, babası aile sistemini sağlıklı yürütemediği için bu haldedir. karşınıza anneyi alıp konuşmak yerine babayı alıp konuşun lütfen. çocuk da bir şeyler ters gittiğinde bilin ki o evde desteğe ve anlaşılmaya ihtiyaç duyan bir anne var.
İslam'ın emrettiği sadelik nimetlerden yoksun bir hayat yaşamak değildir. Kur'an "de ki: ihtiyaç fazlasını verin" ayeti ile ihtiyaç fazlasından ve insanları kıskançlığa sevk edecek yaşamdan uzak durmamızı emrederek bize orta yolu tavsiye eder.
Doğmamış çocuk birkaç zorluk karşısında olumsuz etkilenmeyecek kadar güçlüdür. Asıl tehlike annesinden tamamen kopuk hissettiğinde ya da onun fiziksel ve psikolojik ihtiyaçları sürekli görmezden gelindiğinde başlar. Onun istekleri mantıksız değildir tek ihtiyacı olan biraz sevgi ve ilgilidir ve bunlara sahip olduğu takdirde bağ kurma dahil geriye kalan şeyler kendi kendilerine hallolurlar.