Zaman unutulmuş bir isim, dil ucunda.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Yanımda konuşan en güzel suskunluk şimdi sevgimiz.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Utanmaz bir kimliktir tarih.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
— Aslında sorun, beni anlamaman dedi. O, yılgın, kızgın, kırgın...
— Ben, derken, kendimden söz etmiyorum. Genel anlamda ‘ben kavramından dem vuruyorum dedi Öbürü, demli çay gelirken.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
— Böyle tek sözcük ve soru işareti katkılı, hammaddesi hesapçılık olan konuşmalarından bıktım!.. Ne yani, ben de herkes gibi bir şeylerden bıkamaz mıyım?
Sel YayıncılıkKitabı okudu
O, böyle tek sözcük gizemliliğini sevmezdi. Sevmediği şeyleri neden sevmediğini göstermeyi severdi.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Söylenmiş replikleri yinelemek mi bütün işimiz? Yoksa darağaçlarının iz düşümüne serpiştirilmiş doğruları mı doğrultmaya didiniyoruz?
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Kim, nerede ve ne zaman kendisidir?
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Bir düş düştü elimden yere, unufak oldu.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Senin düşünü kim görebilir?.. İnsan düşlerini bile paylaşamıyor, yazık.
Sel YayıncılıkKitabı okudu
Aşkımız, iki gözlüklünün öpüşme çabasıydı. Gözlükleri çıkarmak hiç aklımıza gelmedi.
Te bu çı, eve lı mın kır Xude... Heke tü heyi...Heke tü heyi...
Eğer sen varsan tanrı, beni niye götürmedin
Hışe kıçe...Hışe gûnehe...
Günahtır öfke Zümeyran yenge. Çaresizlik günahtır. Günah dereye uçmuş.
“ Xeme Teyze Türkçe bilmez. Radyo dinlemez. Film dinlemez, bakar. Üzülür o filmin, o acıklı sahnesinde. Çünkü kavuşamaz aşıklar... Anlaşılır bu sözsüz kısımlar... Xeme Teyzenin kendi diliyle ağlayacağı film henüz yapılmadı.”
“Çay bahçesindeki kadın, seninle ışıkları söndürmekte mümkün. Kendimi sana anlatma çabası, çayın demi kadar içten... Ve sancılarıma ortak etmek seni... Havar, demek sana, havar ki ucunda ölüm var. Sarı saçların köpüklü gibi sanki, uzun... Onlara, misal, Halepçe' yi anlatmak. Adının Kürtçe' deki anlamını soruyorsun bana... Hatırlamıyorum. Havar, diyorum sadece. Havar ki ucunda ölüm var. Soykırımlarda dul kalır geceler, türkü olurlar. Ama senin haberin yok. Sıralarını savarlar, sır olurlar. Ruhun duymaz, maneviyatın üşümez..."