H. Rüzgar
@iamcheril
10 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Sen sandığımdan da ahlaksız bir kurtsun; iyi şanslar, günün
birinde çok büyük mimar olacaksın!"
"Topluma karşı çıkmak, onu şaşırtmak, onu
eğlendirmek, bu arada da yan gösteriye bilet kazanmak, bir
spor haline geldi artık. Ama senin durumun o değil. Sen işine
âşıksın. Tanrı yardımcım olsun, seviyorsun yaptığın şeyi! İşte
bu senin üzerinde bir lanet. Alnındaki o damgayı herkes
görebiliyor. Sokaktaki insanlara hiç bakıyor musun?
Korkmuyor musun onlardan? Onları oluşturan madde, işini
seven insana duydukları nefretten ibaret. Tek korktukları tip
o. Nedenini bilmiyorum. Kendini onlara apaçık ediyorsun,
Roark. Onların her birine."
"Ödün ver. Şimdi ver, çünkü zaten sonunda vermek zorunda kalacaksın. Ama o zaman,
keşke yaşamamış olsaydım diyeceğin şeyleri yaşamış olacaksın. Sen bilmezsin. Ben biliyorum. Kurtar kendini
bundan. Beni bırak, git. Başkasına git."
"Siz öyle mi yaptınız?"
"Seni küstah piç! O kadar iyisin demedik! Kendini
mukayese ettiği..." Birden sustu, çünkü Roark'un
gülümsediğini görmüştü."
Okur Takip Önerileri
"Zaten nereye gitse, yüzünü gösterdiği anda kimse sevmezdi onu. Kasa kapısı gibi kilitliydi yüzü. Kasalara kilitlenen şeyler, değerli şeyler olurdu. İnsanlar bunu hissetmekten hoşlanmıyorlardı."
"Daha bu akşam bir başkasının işini aldım.
Zavallının yakında gereksiz duruma geleceğinden haberi bile
yok, çünkü...Katie! Neler diyorum ben?"
"Ziyanı yok, sevgilim. Seni anlıyorum."
"Anlıyorsan, bana hak ettiğim gibi sövüp sayarsın, böyle
konuşmayı kes, dersin."
"Hayır, Peter. Seni değiştirmek istemiyorum. Seni
seviyorum. Peter."
"Biliyor musun, sen budalanın birisin, Katie. Tekniğin
korkunç bir şey."
"Neyim?"
"Tekniğin. Bir erkeğe, aşkından deli olduğunu böyle hiç
utanç duymadan söyleyemezsin."
"Ama doğru."
"Ama söylenmez. Erkekler seni önemsemez o zaman."
"Ben erkeklerin beni önemsemesini istemiyorum ki!"
"Senin için fazla önemli değil, öyle mi?"
"Ne?"
"Benim neler yaptığım."
"Ahh ... çok önemli, Peter. Yo, o kadar da değil."
"Ne kadar naziksin!"
"Ama Peter, önemli olan senin ne yaptığın değil aslında.
Yalnızca senin kendin.
Ne diye kalkıp geldin buraya? Kendini mahvedecek bir
yol seçiyorsun, bunun farkındasın, değil mi? Ben de sana
bunu yapman için yardım edeceğim. Seni görmek
istemiyorum. Senden hoşlanmıyorum. Yüzünden
hoşlanmıyorum. Dayanılmaz derecede bencil birine
benziyorsun. Küstahsın. Kendinden çok fazla eminsin. Yirmi
yıl önce olsa, suratına seve seve bir yumruk patlatırdım. Yarın
tam dokuzda gelip işe başlıyorsun."
"Peki,"diyerek ayağa kalktı Roark.
"Haftada on beş dolar. Verebileceğim ancak bu kadar."
"Peki."
"Ahmağın birisin. Başka birine gitmeliydin. Öldürürüm
seni başkasına gidersen. Adın ne?"
"Howard Roark."
"İşte senin bu yönüne hayranlık duyuyorum, Howard. Sen
hep bilirsin."
"İltifatları boş ver."
"Ama ben ciddi söylüyorum. Nasıl karar verebiliyorsun
böyle her zaman?"
"Sen kararları senin yerine başkalarının vermesine nasıl
izin veriyorsun?"
"O burs dört yıllık. Ama beri yandan Guy Francon da bir
süre önce bana şirketinde iş teklif etti. Bugün bir ara, o işin
hâlâ açık olduğunu söyledi. Hangisine evet demem
gerektiğini bilmiyorum."
Sonunda Roark,"Eğer benim fikrimi istersen Peter, sen
hatayı şimdiden yaptın," dedi. "Bana sormakla. Herhangi bir
kimseye sormakla. İşinle ilgili konuları asla başkalarına
sormayacaksın. Ne istediğini kendin bilmiyor musun? Nasıl
dayanabiliyorsun bilmemeye?"
"Ayrıca başka bir şeyi daha hatırladı.
Roark kendisine çok iyi davranmış, ne zaman bir projede
çözemediği bir sorunla karşılaşsa yardım etmişti ...
çözemediği değil tabii, yalnızca düşünmeye zaman
bulamadığı. Tanrım! Roark nasıl da çözerdi planların
dolaşıklıklarını! Bir iplik çeker gibi, her şeyi seriverirdi
ortaya ... Eee, çözerse ne olurdu ki! Ne kazandırmıştı bu ona?
İşi bitmişti işte. Peter Keating bunu bildiği için, o anda
Howaıd Roark'a üzülmek gibi gurur verici bir duygu
yaşamayı başardı."
"Bugün artık rakibi yoktu...derken birdenbire, boğazının içinde bir şey aşağıya düşüyormuş gibi hissetti. Midesine doğru. Soğuk ve boş birşey. Boş bir delikti aşağıya yuvarlanan. Yuvarlanırken de
peşinde bir iz gibi bu kötü duyguyu bırakıyordu. İma
sayılabilecek kadar zayıf bir soru...kendisinin gerçekten
bugünkü parlaklığın gerektirdiği kadar büyük olup olmadığı
sorusu..."
Sayfa 36 - Plato
"Başkalarının ne düşündüğüne aldırmıyorsun, ki buna
anlayış göstermek mümkün. Ama onların senin gibi
düşünmesini sağlamak bile umurunda değil, öyle mi?"
"Değil."
"Ama b ... bu canavarca bir şey."
"Öyle mi? Belki. Bilemiyorum.
"Her biçimin kendi ayrı anlamı vardır. Her insan
kendi anlamını, biçimini ve amacını yaratır."