küsen boyalar ve tuvalim
güzellikler var, uçan güzellikler var
içimde tutamadığım hislerim var
duymak istemediğim çığlıklarım
hatırladığımda beni ezen rüzgarlarım var
katlanamadığım üzüntülerim
geçmeyen sevgilerim var
güneşe baktığımda gelen duygularım
bilmediğim yerlere giden düşüncelerim var
ah içim yine fena oldu
kalbim sanki atmıyor
melodilerde dans ediyor belki de
esir düştüm yine ben kendime
her şeyime esir düştüm ben
küçük bir çocuk gibi oynayan anılarım
gözlerimdeki sevinçler
ellerimde gezdirdiğim ah o güzel geceler
düşüncelerim beni fena hale getiriyor
kendime katlanamıyorum
istemsiz, isteksiz, imkansız
soğumak ve uzaklaşmak
tuvalimin renklerinin solması gözümün önünde
küsüyorlar bana, boyalarım
kalbim paramparça olmuş
oysaki tuvalimin kölesiydim ben