“Benim Sevgili Aliye’m,
Mektubunu aldım. “Ben fena kız değilim, senin meyus olmayıp saadetin için hayatımı şimdi fedaya hazırım!” diyorsun. Aliye, bana böyle şeyler yazma… Sonra ben sana deli gibi âşık olurum. Senin ne iyi kız olduğunu biliyorum. Muhakkak ki hayatımda yaptığım ve yapabileceğim en iyi iş seninle hayatımı birleştirmek oldu. Bundan
Yola yoldaş olunmaz
Evet
Aşkın acemisiyim ben.
Biliyorum.
Ya çok seviyorum bilmeden,
Ya batıya gidiyorum hep,
Günü uzatmak için.
Böyle ne kadar sürebilir
Yola yoldaş olunmaz,
Civanmert (1 Hikaye)
Ormanda yürüyordum. Yüksek çam ağaçlarının yeşilinin tüm tonları ile renk cümbüşüne bezendiği, gökyüzünün masmavi berraklığı ile güneşin billur ışığının birlikte bu doğayı daha da güzelleştirme konusunda adeta yarışıyorlarmışçasına hareket ettikleri bir günde, patika yolda yürüyordum.
Geçmişte yaşadıklarımı düşünüyordum. Hafızamın bir
Didem Madak, Birhan Keskin, Nilgün Marmara misali bir kadınsın sen...
onlara artık yeni insanlar tanımak istemediğimi söyle
bana inanmıyorlar
güneş mi göreyimmiş, iki insan, açılsın mıymış içim
beni alıp pencerenin önüne yerleştiriyorlar
onlara bir salon çiçeği olmadığımı söyle
hasarsız parçalarımın giderek azaldığını
hiç değilse okunaklı bir ölüm için bir tık
hayatla arama bir boşluk bıraktığımı
bana
Çocukken annemle öyle çiçek çiçek bir ilişkimiz yoktu. Çünkü karakterimiz çok farklıydı. Annem tanıdığım en realist insanlardan biri, ben tanıdığım en romantik insan:) O aklıyla konuşur, ben duygularımla... Şöyle anlatayım:) Ayak tırnağım batmıştı, ufak bir operasyon gerekti. Doktor steril şartlar nedeniyle beni yalnız aldı ameliyathaneye, annemi
küsen boyalar ve tuvalim
güzellikler var, uçan güzellikler var
içimde tutamadığım hislerim var
duymak istemediğim çığlıklarım
hatırladığımda beni ezen rüzgarlarım var
katlanamadığım üzüntülerim
geçmeyen sevgilerim var
güneşe baktığımda gelen duygularım
bilmediğim yerlere giden düşüncelerim var
ah içim yine fena oldu
kalbim sanki atmıyor
melodilerde dans ediyor belki de
esir düştüm yine ben kendime
her şeyime esir düştüm ben
küçük bir çocuk gibi oynayan anılarım
gözlerimdeki sevinçler
ellerimde gezdirdiğim ah o güzel geceler
düşüncelerim beni fena hale getiriyor
kendime katlanamıyorum
istemsiz, isteksiz, imkansız
soğumak ve uzaklaşmak
tuvalimin renklerinin solması gözümün önünde
küsüyorlar bana, boyalarım
kalbim paramparça olmuş
oysaki tuvalimin kölesiydim ben
Belki sana inanırlar
"onlara artık yeni insanlar tanımak istemediğimi söyle
bana inanmıyorlar
güneş mi göreyimmiş, iki insan, açılsın mıymış içim
beni alıp pencerenin önüne yerleştiriyorlar
onlara bir salon çiçeği olmadığımı söyle
hasarsız parçalarımın giderek azaldığını
hiç değilse okunaklı bir ölüm için bir tık
hayatla arama bir boşluk bıraktığımı
bana
Bir Yudum Kitap
Zaman zaman dünyadan kaçmak isteriz. Bıkmışızdır işte, kimseye hesap vermeye de takatimiz yoktur. Olur öyle. Reşat Nuri, "Günümün birkaç saatini kitaplara verdim. Okurken başka bir dünyaya girer bütün dertlerimi unuturdum." der. Okumak ne güzel eylem sevgili okur. Ne güzel nimet!.. Var olun.
Reşat Nuri Güntekin - Bir Kadın
BOĞAZ'IM
DEVAMI İLE BİRLİKTE
BOĞAZ'IM
Günlerdir hatta aylardır yazamamanın problemini yaşıyordum ,
içim sıkılıyor , daralıyor , hatta patlıyordum ...
Gel gör ki yazamıyorum artık eskisi gibi .
Hiçbirşey tat , zevk vermez oldu . İlham versin diye boğaza gitmeye karar verdim . İş çıkışı eve hiç uğramadan boğazda salaş bir balıkçının tahtadan
BU KENTTEN GİDİYORUM
Ne ben bu kente sığdım
Ne de bu kent içime sığdı.
Ben ona yüzlerce beden büyük,
O, bana binlerce beden küçük geldi.
Sıkılıyorum, ruhum daralıyor.
Bu kentin sakinleri, akıl sahiplerin aklına zarar
Bu kentin içinde kalanlara delilik yarar.
Nereye gitsem çıkmaz sokak,
Her adımda bir serseri ruhumu yaralar.
Can güvenliğim yok, benliğimi bir