Bir tren garındasınız, trenin geleceğinden eminsiniz ama öyle bir his var ki içinizde, o tren gözünüzün önünde dursa bile varlığı size asla gerçek gelmeyecek. çünkü umutsuzluk önce kalbi köreltir, sonra da gözleri. hem kalbi hem gözü kör olan bir insan ise asla güzel şeylerin olacağına inanmaz, daha doğrusu inanamaz. çünkü onun kontrolünde değildir bu.