İlk başta okuduğumdan zerre kadar bir şey anlamamış olsam da beni nasıl da içine çekti. Ben de bir 'aylak'ım galiba ondan. C. çok farklı bir karakter. Herkes gibi değil olmak da istemiyor. Hep bir kötümserlik var içinde. Nasıl olmasın ki. Yaşadıkları her şeyi açıklıyor. Öyle bir babadan pek de normal bir çocuk beklenemez. Babası gibi olmak en büyük korkusu. Eli paketlilerden olamaz o. Aylak olmasının da asıl sebebi babası. Kadınlar da korkunç, hele bacakları. Geçmişi büyük bir travma. Kurtulmaya çalışsa da ondan sürekli içine çekiliyor. Hep bir şeyi arıyor. Teyzesinin kollarındaki huzuru.(Galiba, hala ne aradığını tam olarak anlamış değilim) Birilerini yarı yolda bırakıyor, birilerine takıntılı. Garip biri. Güler ve Ayşe arasında gidip geliyor. Güler'e de yazık etti. Üç odalı bir ev hayalleri vardı. Güler'le mutlu olamazdı zaten bambaşka dünyaların insanı onlar.
Kitapta çok farklı bir anlatım tekniği var. Daha önce okumamıştım bu tarzda. Bazen üçüncü kişi anlatıyor, bazen birinci kişi. Ana karakterin cinsiyetini bile bir süre anlayamayıştım. Ama gerçekten çok sevdim bu anlatımı. Dümdüz değil. Hep bir şeyleri düşünüyor. Ne düşündüyse yazıyor. Gerçek bir kitap bu. Hep bir şeyler düşünmüyor muyuz. Düşüncelerimi kağıda geçirmişler gibi hissettim bu kitapta. Kalabalıkları gözlemliyor, kim ne iş yapıyor, nasıl yaşıyor. Benim de hep düşündüğüm bir sürü saçma şeyler. Herkes kendinden bir şeyleri bulur sanırım C.de. C'nin ismi de ne acaba hiçbir şey yakışmıyo. Can, Cüneyt, Cahit, Cevat.. hiçbiri kafamdaki C. ile uyuşmuyor.
