Bazen içinden gelecek sese ihtiyaç duyar insan. Bazen de sese gerek kalmaz, pencerene yansıyan tutar elinden. Kavga bitti, güneş kazandı. Gök akıtmadı kanını ve gülümsüyorum şimdi o kocaman ateş topuna. Birazdan duvarların ötesine geçeceğim ve adımlarıma eşlik edecek kendi halinde olan telaşım.Kahve yudumlarının hayalini biriktiriyorum üstelik bir canlık boğazımda. Kışa, kar'a, soğuğa kızan biri değilim, havaya ayak uydururum ama nisandaysa insan, havası değişiyor ve unutuyor beyazı.
Sahi renkler ne için vardır bayım?
Unutalım diye mi?...