Kuru Otlar Üstüne
+adamın iki tane hasta ineğini ayağa diktim. gelmiş köpeği vurmuş benim sonra.
-neden?
+insan olduğu için.
Hakk'ın Hayrı Murad Etmesi
Mutluluk insan için yaratıldı da, hüzün başkası için mi yaratıldı?
Seyyid Mûbtedi
Eşitlik<Zaman<Adalet
Eşitliği bilirim de adalet; zaman kavramından bir tık daha uzak, anlaşılamaz, tarifsiz ve buna mukabil kontrol edilemez geliyor. An adalete tabii, adalet zaman kavramını sarıp sarmalıyor da diyebilirim. Zaman kavramından bağımsızlaşamayan bizler için adaletin tecellisini kendinde görmek her ne kadar bir ilizyonsa, bir başkasından ya da kurumdan beklemek de bir o kadar masum bir aptallık oluyor. "İsyanın kime dostum? Hiç kimse o kadar aziz olamayacak" diyerek affettim..
Kadınları oturduğu yerden anlamaya çalışan adam;
Anlaşılmaz bunlar" deyip çekilir köşesine...
Bir kadını anlamak için, ayrıntılarda saklı olan gerçekleri ve büyüleri çözmen gerekir... Daha kapıda bir çift terlikle başlar kadının varlığı, anahtarı unutmuş olma ihtimalini düşünmeden basarsın zile ve bir sıcak tebessüm karşılar seni, tüm yorgunluğunu sırtından aldığı ceketinle birlikte asar vestiyere..
Mutfaktan gelen sıcak aş kokusu, kadının erkeğine duyduğu sıcacık Aşk'ın kokusudur aslında... Akşam içilen bir fincan kahvede edilen iki kelam değil mesele, asıl mesele cemaline ve sesine duyduğu özlemde gizlidir...
Annesinin hırçın oğlu,
Sen yorganı hep atarken üstünden, kadındır her gece attığın yorganı annen gibi şefkatle üstüne örten...
Bir kadını anlamak için ayrıntıları okumak gerekir ve en önemlisi bir kadını anlamak için o kadını yaşamak gerekir...
Kadınları oturduğu yerden anlamaya çalışan adam!
Önce "adam" sıfatına layık olmak,
Sonra,
Her gördüğün kadını çantada keklik sanmamak gerekir...
Parayla madam olabilirsin ama,
Paran var diye "ADAM" - Olamazsın!
İçin yanarken üşümek,
Yüreğin kan ağlarken gülmek,
Özleyip de sevdiğini görememek.
İşte bu aşk olsa gerek!
- 
Can Yücel
Jean De La Bruyère
"İnsan için yalnız üç olay vardı:
Doğmak, yaşamak ve ölmek!
İnsan doğduğunun farkında değildir,
ölüm korkusuyla da acı çeker ve genellikle de yaşamayı unutur."
Muazzez Akkaya'nın bir fotoğrafı
Sosyal medyanın her bir köşesinde Muazzez Akkaya (Sezai Karakoç'un Mona Roza'sı) paylaşılıp duruyor. İstisnasız her paylaşımda kadın sanki pişman olmuş da iş işten geçmiş gibi yazılar yazılıyor. Örneğin: "İş işten geçince kadınlar, biraz erken olmuş sanki, pişman olmak için geç" gibi. Hem de bunu Türk edebiyatının en popüler dergileri, Türk edebiyatının en popüler paylaşım sayfaları bile yapıyor. Bu o kadar rahatsız edici bir şey ki.
Kadın pişman mı? Hayır. Kadın Sezai Karakoç'u seviyor muydu? Hayır. Kadın başkasını sevip onunla mutlu oldu mu? Evet.
Yani Sezai Karakoç, Muazzez Akkaya'yı sevmiş olsa da Muazzez Akkaya onu sevmemiş. Sevdiği birisiyle evlenmiş, kendisine bir yaşam kurmuş ve mutlu olmuş. Sonra da kendisini bunca yıl sevmiş, kendisine yoğun duygular beslemiş insana karşı minnet duygusu hissetmiş, saygı duymuş ve mezarını ziyaret etmiş.
Tabii bizim popülizme bayılan romantik edebiyat (!) düşkünlerimiz yerinde duramayıp hemen bir şeyler çıkarıvermişler. Yapılan şey çok saygısızca. Birisini bir şeyle itham etmek, hele ki sevdiği insanla evlenen ve onunla mutlu bir yaşam kuran birisine, sırf kendileri seviyor diye başka bir erkeği unutamadığı yönünde iddialarda bulunmak bayağı bayağı saygısızca.
Bir insan başka bir insanı çok sevebilir. Bütün hayatını ona adayabilir. Ama sevilen her zaman kendisini seveni sevmek zorunda değildir. Hayat gerçekten böyle bir şey değil ve insanlar ağızlarından çıkanları algılayamayacak kadar kendilerine karşı körleşmişler.
İnsan zekası, çevresinden tiksindiği için sanata ve felsefeye sığınır.
Cemil Meriç
"
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Victor Hugo
İnsan düşmek için yaratıldı, kuşlara da inanma…
youtu.be/EqbOMT-xUo0?si=...
Akıllı insan,sahip olmadıklarına üzülmek yerine sahip olduğu güzel şeyler için şükreder. 
James Bowen
İnsan ruhu inceldikçe (algı kapasitesi arttıkça) daha küçük daha narin daha zarif şeylere eğilim duyar. oysa eğitimsiz kaba ve küçük ruhlar haz alabilmek için daima kocaman geniş büyük devasa iri şeylere yönelirler: büyük yapılar, büyük takılar, büyük arabalar, büyük hedefler…
Dücane Cündioğlu
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi
olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?
Victor Hugo