Sabitlenmiş gönderi
"Çok tuhaftı! Ağlayamadım; ama ruhum paramparça olmuştu."
Akan gözyaşı kurur.
O unutamadığın, artık hatırlamadığın olur.
Hayal dediklerin gözünün önüne gelir, yaşantın olur.
Olmaz dersin, tanıdığın biri yabancı olur.
Yabancı, birden “kalbin” olur.
Dün düştüğün yer, bugün dik yürümene sebep olur.
Sonra düştüğün yerin adı, “iyi ki yaşamışım” olur.
Kızarak yaşarsın ama… “neden ben?” diyen isyanların,
Seni sen yapmaya vesile olur.
Şimdi hayat kötü diyorsun.
Bir gün aniden güzel olur,
Sana tüm kötülükleri unutturur..
Yüreğinin sesi, beyninin sesine düşman. Şimdi hangi ses? Hangi sese daha çok kulak vermeli?
Mehmed Uzun