yüzünün üzülmeye çalışmış yerlerinden bahsediliyor
güya gövdenin ve sesinin başına su gelmiş, inanmazdım
herkesle hançersin de kendinle adın çıkmış sanki,
kalbini özenle kırmışsın bütün eşyanın, ummazdım
incirin öte hatrı suyun kuşkusuz fikriyle üzgünüm
dilerruştim ki en çok kar yağmasın bu kış
bu kış kalp suyumla ıslanmasın yastık! dilemiştim ki
yoktur aşk bu mutlak hasar bu mükemmel hata
bu belki mümkün bir kusurdur sinemdeki
ama ödü varsa umru da var insanın ayarı gibi
anladım sanki: devlet neden şarap kullanmaz
neden en uzun suya en sessiz uzanır yüzün
neden en çok üzülmüş üzümün adı şaraba çıkar
sonra madem insan kal adında bir beladır
insan dalgın bir belgedir kendisiyle hayat arasında
neden eve dönmekten ibarettir hayat
neden bazen simsiyah bir doğruyla denilir:
devletin ve Allah'ın en iyi fikridir kış...
Seyyidhan Kömürcü
Tüm hisler tek parçada dile getirilmiş gibi..
Kemik kırığı mı daha çok acı verir, onur kırığı mı?
Her şey yalan burada, her şey yapmacık.
Yanlış çağda yaşamanın stresindeyim.
Ne diyordu şair; İnsan insanı ya tamamlayamadı ya tam anlayamadı.
Böyle bir çağın insanı olmak hepimize imtihan olarak yeter.
Seni seviyorum bunu unutma. Sevmek kavuşmaya yetmiyor, bunu da..
Sen sadece sen değilsin; bensin, benimsin, bendesin..Ve insan kendisini bulacağı bir yere varmalı.
Bakabiliyorsan gör, görebiliyorsan fark et.
Yüreğim gene parça parça oldu!
Hoşça kal!
Tutamam seni..
“Kırdıysa; sessiz kal. Sessizliğinden kırıldığını anlamıyorsa; onsuz kal.”
Şems-i Tebrîzî
Her türkünün derin bir hikayesi vardır
youtu.be/pLjQhoDOLVA
Söz yakar mı? Yakar. Acıtır mı? Acıtır. Yanar mı peki? Hem nasıl… Ha söz ha köz… İnsan, kimi zaman közde yürüse yanmaz da bir tek sözle kül olur.
Söz, köz, kül…
“O Yar Gelir” türkü tadında bir ezgi. Sözleri doğa ile iç içe. Bağlaması omzunda yollara düşmüş halk âşığı sanki Ruhi Su… Sanki dağ bayır gezen bir
Azgın Deniz
Hangi hissin parmağı dokundu ki, derine,
Düştü bir gizli alev salkımı içerine?
Hangi kabus bastı ki, seni uykularında,
Birdenbire cehennem kaynadı sularında?
Örtüldü baştan başa tenin beyaz bir terle,
Duman duman yayılan incecik köpüklerle.
Hangi dert kaldı, söyle, bağrına üşüşmeyen,
Hangi ölüm şarkısı, bu dilinden düşmeyen?
Hangi öfkeyle yüzün, böyle karıştı yer yer,
Sana yan mı baktılar, bir şey mi söylediler?
Bir şey dinleme artık, artık bir şey dinleme!
Çağır, bütün günahkar ruhları cehenneme!
Karşına, sahil, kaya, insan kim çıkarsa vur!
Vur başına, alemde, kör, sağır, ne varsa vur!
Sal her taraftan, dağdan, gökten, pencereden sal!
Nihayet kala kala dünyada tek kişi kal!
Üstad Necip Fazıl Kısakürek