Cuma sabahı saat 10’da liseler arası kitap okuma yarışmasında olacak olmamın verdiği ufak çaplı heyecan kıpırtılarımı 1000kitap ailesiyle paylaşmak istiyorum… :) Ve bu kitap okuma yarışmasının bana kattığı birçok önemli güzelliğin farkında olmanın da gururunu yaşıyorum.
Öncelikle Buket Uzuner, Zülfü Livaneli, Ahmet Ümit, İhsan Oktay Anar ve Yaşar Kemal’in eserlerini okumak, yazarlarımızı tanımaya çalışmak ve bilinçli bir şekilde kitap okumak gibi birçok deneyimim oldu. Henüz belki yolun başında olabilirim bilinçli olarak kitap okuma konusunda ama bu süreçte öğrendiğim şeyleri asla küçümseyemem.
Yarışma bir basamak sadece kazanmak ya da kaybetmenin bir önemi yok. Sonuçta birbirinden değerli beş güzel kitap okumuş oldum. Her tür ihtimale hazırlıklıyım, sonuç ne olursa olsun kaybettiğim hiçbir şey yok konu kitap olduğu için. Aksine birçok şey kazandım.
''Kitaplar kendinize ve başkalarına saygı duymayı öğretecek, yüreği ve aklı, dünya ve insanlık sevgisiyle dolduracaktır.'' -Maksim Gorki
ÖLEN VAR
Dünya’da ki bütün insanlar..
Bir dakikalığına sussanız!..
Ne olacak sanki...
Görmüyor musunuz ki?
Ölen insanlar var,her yerde...
MARMARA DEPREMİ
Kızgın bir ağustos günüydü!
Günlerden:17 Ağustos idi.
Saat daha üçü beş (03:05) geçiyordu.
Herkes derin uykudaydı.
Ve o uyku içerisinde;
1980’li yıllardan sonra düşünce hayatımızın genel özellikleri köklü olarak değiştirilmiştir. Bu ülkede yaşayan insanlar bir bütün olarak düşünceden, sistematik fikirden, ideolojilerden, estetikten, etikten, bilimden uzaklaştırılmıştır. Bu yıllarda insanların temel referans kaynakları önemli oranda yerle bir olmuş, bunun yanı sıra okuma edimi köklü
(jackie Collins adlı yazarın Şen dullar adlı kitabının eleştirisi. Sitede kitap yüklü olmadığı için ileti olarak paylaşmak zorunda kaldım.)
Yazarı 1000 kitap'taki bir haberde tanıdım. Yazarın ölüm haberiydi bu haber. Bu üzücü haber benim yazarla tanışmama vesile oldu. Kadın ölümüyle bile okur kazandı. Bir yazarın en çok istediği şeylerden biri de
Muhteşem kesinlikle tavsiye ediyorum.
ÜŞENMEDEN OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM !
BÜTÜN ANNE BABALARIN VE
ÖĞRETMENLERİN OKUMASI GEREKEN BİR HİKAYE
Bir gün seminere başlamadan önce kısa boylu güler yüzlü birisi geldi, Hocam elinizi öpmek istiyorum, dedi. Ben el öptürmekten pek hoşlanmadığım için, yanaktan öpüşelim, dedim, öpüştük. Aramızda şöyle bir
Okuduğumuz kitaplardaki karakterler bir gün çıkıp gelse… ne hissederdik ki. Şöyle delicesine aşık bir adam her şeye rağmen sevip fedakarlık yapan bir kadın , hala dostluğa inanıp sırtını dayayabileceğin bir arkadaş hayvanlara değer verip koruyan insanlığını kaybetmemiş bir insanlık…
Başka daha neler neler. Okurken hayal ettiğinden daha azına razı olamazsın ki zaten tasvirler beyninde yer edinip canlanıverir uyurken bile düşünü görürsün belki. Belki uyuyamayıp okumaya devam edersin. Gecenin yarısı olduğunu fark edip ışığı kapayıp yatarsın ama sonra meraktan uyuyamayıp kalkarsın ve okumaya heyecanla devam edersin. Kimlere oldu bu kim yaşadı bilemem ama şanslı derim o kişiye. Ben gibi şanslı olduğum nadir şeylerden biri bu beklide yaşadığım o his. O sıcaklık sayfalara dokunurken hissettim o samimiyet o bendenlik o aidiyet hissi. Daha nasıl tarif edilir ki. Bilmiyorum. Bazen bilmemekte güzeldir ama.
Reklam girmeden araya devam edip her şeyiyle bana ait ve istediğim tamda bu diyebilmek. Şuanda herkesin aitliğe mi ihtiyacı var acaba farkında olanlar devam ediyor okumaya. Hiç okumayıp kıtapların yanından geçenlerse yazık farkında bile değil ne kaçırdığının. oku okut demogajisi gibi oldu bu biraz. Ama olsun verebileceğim beklide en güzel mesaj olurdu. Ve sayfanın en altına düşeceğim en iyi not odanızdaki size ait bir kütüphane olurdu.
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,