İSA TOPTAŞ
@isatoptas
Bazen ne olacak söyle gitsin diyorum. Sonra soyleyince ne olcak SUS BITSİN diyorum
332 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
''Ateş gibi; fakirlik insanı güzelleştirir ve asilleştirir. Fakat sefalet hoyratlaştırır; ruhen sefil eder. İnsanda insanı öldürür.''
Sayfa 267
Ölüm Yunus amcamın içini oyuyormuş. Öyle söylüyor. Bunu uzun ve sıkıntılı bir boşluk havasına düştüğü akşam üstü saatlerinde belirsizce göstermeye çalıştı, önceleri hiç anlamadım. Şaşırdım biraz da. Şimdi anlıyorum. Hatta içimdeki bütün o boşluk kuyularının anlam kazandığını, bir varlığa dönüştüğünü duyar gibi oluyorum.
Sığırcıklar korkuyla uçup gittiler. Vakitsiz uykularda sık görülen o derin gölde, ölü bir balık dağılarak suyu yeniden doldurdu. Yani sessizlik.
Okur Takip Önerileri
Dipteki kapıdan bir serinlik yaladı geçti ortalığı.
Aslanağızları biraz daha açıldılar. Bahçe musluğu şırıltıyla
akmaya başladı. Eski bir cami avlusunun, kenarlarını otlar
bürümüş bir mescit havuzunun sessizliği geldi, kıvrıldı, uzandı..
Ve yüz yıla yaklaşan ömrünün şimdi ona bunca değerli görünen bir yığın deneyimi artık kimseye anlatamıyacaktı.
Sinsi siyasetçilere sırf üniformalı oldukları için asker diyemem!
Tiyatro bitti. Beklemeye lüzum görmüyorum!
Nice zamandır gözlerimiz körleşmiş; gözlerimize o kadar çok toz toprak serpmişler ki şimdi kendimizin kim olduğunu dahi bilemiyoruz.
Kimse niçin ateşe atıldığını merak etmeyecek. Kimse etmeyecek; hepsi yaptıklarının ne olduğunu bal gibi bilecekler.
Gözlerinizde, İsa'ya çok yakışan o derin şefkatten, acıma duygusundan bir nebze bile yoktu.
Gülerek, sohbet ederek dalgalanan bir insan kalabalığının ortasında ben kendi kendimi arıyordum, içimdeki o yitik insanı arıyordum, idrak edişini o büyülü sürecinde yılları yoklayarak gerilere gittim.
İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu
Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar
Taze bir gül kadar bütündür solmuş bir gül,
Dalından koparılmış bahçeler hatırlatır.
doğum ve ölüm, her birimize eşit mesafede duruyordu ve hepimizin nasibiydi.