“Madem insan insanın ümididir, madem çıkmadık canda ümit vardır; bakalım kimde can kalmış.”
İsmet Özel
Bana kalacak olursa, üç büyük zihin görmüş bu topraklar geçen asırda... Cemil Meriç, İsmet Özel, Nurettin Topçu...
Onun için zaman, bütün müesses şeyleri temellerinden sarsan inkılap rüzgarıydı; onun için zaman, kalplerdeki ihtiyaç (Çırpınma, çarpıntı) ve yüzlerdeki endişeydi; herkes, arkasından mütemadiyen itildiğini hissediyor; fakat, ne iteni, ne de gittiği yeri biliyordu. Onun için zaman, mazinin bereketini, azametini, ismet ve nezahetini (Namus ve temizliğini) yapmış bütün unsurları birer birer çiğneyen gizli ve obur canavardı.
"Sor, gücün sormaya yetiyorsa, var mıymış gönlümü bin parçaya böldüğünün bir sebebi?"
🫀
•İsmet Özel
•ismet özel: "heveslerimiz kursağımızda kalmakla ünlüdür." diyor.
bazı bekleyişlerin bedelini insan ömrü ile öder sanırım. âh beklemek, beklentisizlik içerisindeki bir beklenti ile beklemek..
- dilerim neticede insan zevâle uğramaz kemâli bulur..
"insan, insanın evidir."
kemal sayar
"insan, insanın yurdudur."
sâdettin ökten
"insan, insanın ümididir."
ismet özel
sizce insan, insanın neyidir?
(Bence hiç bir şeyi)
ismet özel: "heveslerimiz kursağımızda kalmakla ünlüdür." diyor.
bazı bekleyişlerin bedelini insan ömrü ile öder sanırım. Âh beklemek, beklentisizlik içerisindeki bir beklenti ile beklemek..
- dilerim neticede insan zevâle uğramaz kemâli bulur
bombalar, bö sesleri, savaş alaborası...
yaşamak bir tıkırtıydı, aldırmadılar.
Bilgece yap. Yani koruyarak, yani için titreyerek, yani yıkılmasın diye.
Tutkuyla yap. Sana verilen yaşama gücünü yerinde kullan.
Yılmadan, bilgece ve tutkuyla.
Önce yap, sonra açıklarsın.
koyu renkler kullanıyorum hayatımda
koyu mavi, acıyı anlatırken
sessizce öperken, koyu beyaz
Sayfa 166Kitabı okuyor