İsrâ Ahmedoğlu
@israahmedogluu
şair.
Bursa.
32 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
ah... yüreğim ve bilincim; dişlerimle ve tırnaklarımla beslediğim fidanlarım.
içimi gıdıklayan yabancı seslerin köpükleniş noktaları.
bubisanat.com/posts/ruhumun-m...
suretimde raks ediyor güneş ışığı*
neyim bilmem ki,
bir sürgünün solmuş ve çatlak dudaklarıyım belki
gömülü yatan saraylar ortasında
rastgele kıvranışlarla şüphelere sokulan
kendini soruların çeşmesinden akıtan
kendini israf eden
kuraklaşmış, niçinsiz bir avuç rü'ya için
kırlangıçların bir vaadi olduğuna inananların bileklerinde, bir zincir olup
sonra yaş hakka
Okur Takip Önerileri
biz seninle her allah'ın günü şu ıslak çiniyi baltalayan
titreyen kuyruk mu, bilenen kin mi
demeden ve doğrusu düşünmeden
yaşamak kime düştüyse
ölümü boynuna dolamayı farz bildik
biz seninle her allah'ın günü
bu küf çağını suda beklettik
bubisanat.com/posts/kuf-cagin...
bilsem, affetmeye meyli olan
bu ayeti içime kim nakışladı
her saatin köşe çıkmazlığına
payıma hulyâlı bir yenilgi döşeyen ey
senin adınla
bu iyiye gitmeyen sızıyı katla
ellerimden topla, açık görüşlerin yobazlığını
beni etsen, sen ikna edersin kalmaya
et-me
bu sızıyı dinmenin ve ayaklanmanın
aşılırsız yorgunluğuyla, öfke nöbetlerine çarparak katla
aysız geceye, utanmaksız yüzünü damgala
kendini zorla dizdirme kurşuna
onları da çekme namlu önünden zorla
kararsız kalınan ana sesini vurgula
öyle yarım yamalak, öyle merhametli değil olmaz asla
adam akıllı bir delirişle çık karşısına
beyaz ete, mor demir vurguları
ilaçsız, tabipsiz bırakan zorbalığın
içinde durduğumu, içimden temizle
her saatin köşe çıkmazlığına
payıma hulyâlı bir yenilgi döşeyen ey
senin adınla
etime mıhlanan ayeti, gözümden uzak olana kurban ettim
aynı cümlenin zikrinden dolanırken dilim boğazıma
çok yönlü zafiyetlerimin
bin helakla budandığını kemiğimin günahından
çığlık işitmez kulaklara, fısıldadım
sözlerimi sessiz arz etmeye geldim
eylemlerin,
gözlerimden sarkanlar, bekleyip durmanın ağlak ezgileri. o ezgileri kendim bulmaktan yorgunum. ve ruhumun sessiz titreyişine layık olmamasından hiçbir ismin. şimdi hiçbir revnaklı güzelliği göremeyecek kadar körüm rabbim. buna nankörlük denmesin. içimde ki göğsü yarık ezgilerin dinleyicisi yalnızca sensin.
sahte hüzün tapınaklarında tanrıçalar hep benim suretim
ben bu kadar değilim
pencere önünde, erken ölüm bekçisi bir ergen kadarım
fırtınası kadarım yanılgıların solukta
kuş izlerinin merhabası kadarım
karıncalı ellerin karıncası
gelip gidenlerin, yalnızca gitmesi
ne kadar yükselirsem
o kadar çabuk yıkılan bir şey kadarım
isrâ ahmedoğlu / kuş izlerinin merhabası.
ezan sesi, namaza uyanan gökler
dağ gibi adamlar
fabrikalarda ağır ağır ölen
yalansa yalan
güneş her gün ayrı doğar
benim istediğim
güne değil, hayata yeniden başlamak
kanatlarım kırık olmayan bir sabah
elimde yüreğimle yalnızca
yüreğim hep elimde pır pır
eski bir düşüme dönmek istiyorum
neden böyleyim
neden kanıyor ağzım ve düşüm
çok oldu uslandı dalgalar
kaybetti en küflü yeşilliğini
yosunlar bile
yemin olsun öğrendim tanrım
çıktığım yol yalnızca benim
ve ben yalnızca direnciyim
korkulu bir gecenin
gün doğumuna kadar süren
isrâ ahmedoğlu / kendime kök olmak.
tüm bakışların sönük şimdi,
yaşını küçük söylemek isteyecek yaşa erdin
Allah'ım, sanrılarımı kuşların kanadından uzak tutmama yardım eder misin?
isrâ ahmedoğlu.
yanılgısal bir sevgi içinde
yer oydum durdum kendime
bana kalırsa çürüyüp gitmeliyiz
fikirlerim ve ben
çürüyüp gitmeliyiz bir mutfak masasında.
/isrâ ahmedoğlu.
gazetelerde ölümler, affedişlerde pişmanlıklar
kahvelerde sohbetler, evlerde sırlar uzuyor
birileri, yeter deyip çekip gitmeyi öğreniyor
günler azaltıyor sevgilerini onların
bizim ki ölüm gibi dehşetle fışkırıyor
isrâ ahmedoğlu / bu gece de.
ağzımın kenarından yırtılan hakikat
evimin soyulan kabukları gibi soyacak bizi
sustukça, yüzüm uzaklara varacak yurdundan
isrâ ahmedoğlu/ acıyla meyve vermek.
utanç sahalarında
ellerimin kanamaya olan arzularını
idam için
fetva bekliyorum
rengi kaçık bataklıklardasın sen
ellerin kansız ve bomboş
her boşlukta ruhun koşuşuyor
kırık bir sevişmenin dallarından
usulca sarkıyor ihanetler
isrâ ahmedoğlu/
birbirimizi alamadığımız çemberler.
ışıkları kapat, iç çekişlerini duvarlara geçir
neslihan’ı dişlerinle taşlama
sevda değil, mermi değil
kıpkırmızı boynu gibi
bembeyaz bir kuğun
vahşi bir ölümsün
neslihan için
al alnını
kanlara
daya.
isrâ ahmedoğlu / neslihan'ı dişlerinle taşlama.
seni ölesiye ve öldüresiye sevmenin
beni saadetten bir ıstırabın ellerinde
jilet kesiklerinden, on beş yaş bilardolarına dönüştürdüğü
gecenin ortasında
tüm rezilce tınılarını alıp seni ezberlemenin
suya düşmüş bir tebeşir gibi kabartıyorum yüreğimi yüzünle
isrâ ahmedoğlu / gün geçiyor ki.
bedenlerin kabuğu
şahsi bir müşküle dönüştü
yüzünün kibriyle burun buruna
ağzının arsız şımarıklığından
içimin benekleriyle tutunduğum
gazete yalanlarından, ve unuttum dedikçe
beynime vurulan bir tokmak ağzından
taşan toprak kırıklarına gömdürüyorum kendimi
isrâ ahmedoğlu / beynimizi çatlatan mesailer.
ağzından akanın muhtevası
namussuz bir gülüşe
namus biçtiriyor bana.
isrâ ahmedoğlu.