"bana hiç kimse o gözle bakmadı, hayatımda yeterli olduğuma. sonra sen beni de buna inandırdın. yani maalesef sana çok ihtiyacım var. ve senin de bana. benimle ilgilenecek, bana saygı duyacak ve kararlarımdan hoşnut olabilecek birine ihtiyacım vardı. ve senin bana olduğundan çok benim sana ihtiyacım olacak. bu haksızlık. sana bunu yapamam. gitmem gereken yerler var. biliyorum ki her yere götürürsün, sırtında taşıman gerekse bile. ama hayır bunu senden isteyemem. çünkü bilmiyorum bu öyle kolay bir şey değil. bak ben şu anda çok mutluyum. sana sahip olmak dünyanın en güzel hissi. sen çok iyi, muhteşem, akıllı, zeki, yakışıklı, çekici ve bir o kadar da kendinden emin birisin. senin kadar güzel ve saf birini hayatında istemeyecek kimse yoktur, bak ben de en çok bundan eminim. ama işte sen bana göre değilsin. çok fazlasın, her şeyinle. keşke bunları hak edebilecek biri olabilseydim. özür dilerim. lütfen git. "
dedikten sonra başka biriyle hayatını paylaşıyor olması benim suçum mu? bunca güzel şey vardı madem, neden gittin diye sormak istiyorum. kaldıramıyorum. hiçbir şeyi beceremiyorum. hayatım deli saçması, kurtulamıyorum.
senden nefret ediyorum.
senden nefret ediyorum.
senden nefret ediyorum.
Ne için yaşıyorum?
Çoğumuz hayatımızda en az bir kere "Neden hayattayım ben, amacım ne?" diye sormuşuzdur. Herkesin aklına gelmiş olsa da her insan bu soruya eşit süreyi ayırmıyor. Ben de büyüyüp daha çok sorumluluk üstlendikçe bu tür konulara daha az kafa yorduğumu fark ettim. Günlük hayatın koşturmacasında, "yetiştirmem gerekenlerin" acelesinde
SENİ SEVİYORUM YÂR
Senin sesini duymadan uyuyamam ben,
Ben böyle biri değildim zamanında,
Çok değiştim sen hayatıma girdikten sonra,
Çok seviyorum seni yâr.
Sana yâr demek çok başka oluyor ,.al ömrümü ömrüne kat senin olsun,
Ömrüm boyunca seni seveceğime and içerim,
Ömrüm boyunca seni seveceğim ve sana baktığım gibi kimseye bakmayacağım,
Seni seviyorum yâr.
Seni
Ruknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.Bir mevsimin kıyısından tutarsan Ruknettin
Kurak ovalara yağmurlar yağar,
Ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi,
Kalbin şiir olup vadilerini sular.Senin de vadilerin vardır Ruknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır
Kıymetli Kardeşlerim;
Anlatmak istediğim, ileri tarihlere not düşeceğim çok önemli bir mesele var.
Fakat bunun öncesinde bir misal vermek istiyorum.
Farzedin ki azılı bir düşmanınız var. Öyle biri ki bu, her ama her an keskin bir şekilde karşınıza çıkıyor. Hatta beyninizde sürekli onun fısıltılarını duyar hale gelmişsiniz. Sabah akşam tehtidler
1
Beni hiç anlamadın, anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Senin gitmeyen korkuların var;
benim bitmeyen duygularım.
Senin uzun kahvaltıların var;
benimse yetmeyen uykularım.
Sen bir ömür sonrasında yaşıyorsun;
ben bir saat öncesinde.
Sen hayata koşuyorsun,
ben hayatın gölgesinde.
Öyle ki, bir adım mesafe bile
bazen gurbet oluyor işte...