"... bana sorarsanız, iyi yazılmış bir kitabı her zaman çok kısa bulmuşumdur."
"Söz gelişi, iyi huylu bir insan olduğuma kalıbımı basamam. Biraz aşırı dik kafalıyım. Oysa biraz daha yumuşak olabilmek gerek. Çevremdekilerin aptallıklarını ve kötülüklerini gerektiği kadar çabuk unutamıyorum. Ne de bana karşı işledikleri kusurları. Yaradılışım belki de biraz kinci denebilir. Birinden sıtkım sıyrıldı mı, temelli sıyrılıyor artık."
"Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim. Benim gururuma dokunmamış olsaydı."
Mary, "İyilik duygularının bu denli canlı oluşuna hayranım." diye fikir yürüttü. "Yine de içten gelen duyguları mantıkla yürütmek şarttır. Ve benim kanımca katlanılan güçlük eldeki amaçla orantılı olmalıdır."
Ruh narin bağlılıklarla tatmin olur mu?
Aşık olmak ateşe düşmek demektir.
Juliet gibi. Guinevere gibi. Heloise gibi.
Aşk için ölmek mi?
Daha görkemli ne olabilir?
Jane Austen - Sense and Sensibility