Zaten o tablo da resmen Elizabeth'in gözlerinin içine bakıyordu. Elizabeth o an genç adamın kendisine olan ilgisine karşılık o güne kadar hiç yaşamadığı bir gönül borcu duydu.
O ilginin samimiyeti dile getirilirken sergilenen bütün kabalıkları mazur gösteriyordu.
Bay Darcy aceleci bir tavırla genç kızınn rahatsızlığını sordu; Elizabeth'in daha iyi olduğunu öğrenme dileğiyle geldiğini ima etti. Genç kız soğuk bir nezaketle karşılık verdi. Bay Darcy birkaç dakika oturdu, sonra ayağa kalkarak odada dolaşmaya başladı. Elizabeth iyice şaşırmıştı ama tek kelime dahi etmedi. Birkaç dakika süren sessizlikten sonra Darcy, heyecanlı bir tavırla genç kıza doğru eğildi.
"Boşuna mücadele ettim. Hiçbir işe yaramadı. Duygularımı bastıramıyorum. Size ne kadar hayran olduğumu, sizi ne kadar sevdiğimi söylememe izin verin, " dedi.
Sayfa 252Kitabı okudu
"sanırım insanın içinde hiçbir eğitimin üstesinden gelemediği kötülüğe karşı bir eğilim, doğuştan bir kusur var."
"Sizin kusurunuz herkesten nefret etmek" dedi Elizabeth.
"Sizinki de " dedi Darcy gülümseyerek "Onları isteyerek yanlış anlamanız."
Sayfa 60
Elizabeth:
"ben de gururunu kolayca affedebilirdim, benim gururumu yaralamasaydı."
Sayfa 20Kitabı okudu
