Anne, çocuğun yapışkanı ve onu muhafaza eden
şeydir. Anne gerçekten orada olduğunda ve çocuğunu sevgiyle tuttuğunda, çocuk da tutunacak bir şeyi olduğunu hisseder. Sonuçta, tutunduğu şey annesinin kalbidir.
İnsanın kendine söylediği her söz kolaydır da ebeveynine söyleyebildiği zordur. Değil mi ki söylemek; düşünmek de keza böyledir. İnsanın kendi hakkında düşündüğü her şey acımasızdır da ebeveyni hakkında düşündüğü her şey 'yok canım bana öyle geliyor'dan ibarettir. Neden? Çünkü öyle gördük öyle yetiştik. Başta vicdanımız olmak üzere toplum, kültür
İlişkiler çoğu zaman acı anlamına gelir.
Kendinizi bu acıdan korumak için farklı yollar deniyor olabilirsiniz.Bunlardan biri, kimsenin size yaklaşmasına izin vermemektir.
Çoğu zaman, reddedilen duygular ve anılar savunma kalkanımızı delmeye başladığında, bunlar ilk olarak rüyalarda ya da sanatsal çalışmalarda ortaya çıkarlar.