Fakat iyi görmesini bilenler az yanılırlar.
Sayfa 20 - Evrensel basım yayınKitabı yarım bıraktı
Je me suis étonné d'étre un objet de haine
Ayant beaucoup souffert et beaucoup travaille.
(Şaşırıp kaldım kinlere hedef oluşuma
Bunca acı çekip çalıştıktan sonra)
(Victor Hugo)
Sayfa 20 - Evrensel basım yayınKitabı yarım bıraktı
Sanki, savaşın dünyada dilediği gibi tepinebilmesi için, bu Barış havarisinin uzaklaştırılması gerekmişti.
Sayfa 17 - Evrensel basım yayınKitabı yarım bıraktı
"Sanatçılar için ülkü, yapma bir çiçek değildir; gerçeğin en iyi, en tatlı yanlarından örülme canlı bir çiçektir. Bu çiçeği koklayan yaratıcılar daha da Serpilip gelişirler. Demek ki Ülkü gerçeği soldurmaz, tersine onu besler, nitekim insanlığın bulduğu güzel görüşleri benimseyip uygulayınca, sanatın doğurduğu büyük ruhlarla birlikte olunca yaşama sönük ve bayrağı görmekten kurtuluruz. Gözlerimiz ve gönüllerimiz dünyadaki güzellik ve insandaki iyilik hazineleriyle tanışır. Şiir çimenlerinin ürpertisini ruha iletir, yarı kapalı gönülle güzelliğin ve büyüklüğün gizli çiçeklerini gösterir, içimizde daha ince duygular uyandırır. Ülküyle gerçeğin kucaklaşmasını bütünlemek için güzel görüşleri davranışlarımızla gerçekleştirmemiz, yaşamımızla ortaya koymamız gerekir. Bu güç bizde vardır. Nasıl ki meşe ağacı uzayı dolduran havayı köklerine kadar götürüyorsa, sanat da yüksek esinleri varlığımızın derinliklerine kadar öyle indirir."
Sayfa 13 - Evrensel basım yayınKitabı yarım bıraktı
Victor Hugo, 1850 yılında, "Kilise'yi kendi yerinde, devleti kendi yerinde görmek istiyorum," diyordu. Ve unutulmamalıdır ki, Victor Hugo ve Jean Jaurès sosyal cumhuriyet ile laik özgürleştirmeyi aynı ülküde birleştiriyordu.
“C'est qu'au fond, il n'y a qu'une seule race : l’humanité.”
-Jean Jaurès
"Aslında tek bir ırk vardır: İnsanlık."
Ölüme ve Öldürmeye Karşı Olanı Öldürmek
Birinci Dünya Savaşı'nda, Fransız solunda dahi militarist Almanya'ya karşı yenilmek, kapitalizmle geçici bir işbirliği yapmaktan daha kötü bir kader olarak görülüyordu. Buna istisnalardan biri, siyasileri bu savaşın bir çılgınlık olduğuna ikna etmeye çalışan sosyalist Jean Jaurès'di. Çabaları boşa gitti ve bir Fransız milliyetçisi tarafından Paris'teki Café du Croissant'ta öldürüldü.
