jilda
@jilda
"Savaşmayı bırakıyorum, bunu veda say..."
istanbul
73 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
"Kendisini anacak bir yakınının olmayışı, ölümden de beterdir bir ölümlü için" derdi babam.
Sayfa 139 - ArasKitabı okudu
Sofranın şen olsun
Kimi evde, yemek, yaşamak için yenir. Kimi evde, yemek için yaşanır. Bizim evde ise yemek, muhabbet olsun diye yenirdi. Sofra muhabbet için kurulur, yine muhabbetle kaldırılırdı.
Sayfa 13 - ArasKitabı okudu
Öyle tozluyum ki bu yeryüzünde öyle dolu ki
denizleri süsleyen bir cesedim sanki
denizler ne ki!
derinde susmayan bu tufan nedir peki
insan neden uğraşır içinin kumaşıula
neden susar, bağırır, ağlar, dağılır
bir taşa neden derdini anlatır durmadan
Sayfa 57 - VEYAYINEVİKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanın mülkü yarasındadır
Kalbimin anahtarı yok artık
canımı senden çektim
değilsin emanetim
Sayfa 56 - VEYAYINEVİKitabı okudu
İnsanın mülkü yarasındadır
beni anlama
Sen tanıdık bir eskisin
Suyundan verme bana
Sayfa 55 - VEYAYINEVİKitabı okudu
Beter
Herkesin içini döktüğü bu vahada çünkü siz
yaramın içinden geçecek kadar güzel değilsiniz
Sayfa 22 - VEYAYINEVİKitabı okudu
Mehmet'in Hikâyesi
Sevgi ne zarif şeydi. Yumuşacık yastıklar seriyordu düşenin altına.
Sayfa 83 - İletişimKitabı okudu
Mehmet'in Hikâyesi
Yirmi üç yaşında beni bir arada tutan ağacın kökleri sökülüyor, hayatın ortasında kalakalıyorum öylece. Beni taşıyan kap devriliyor, yerlere dökülüyorum.
Sayfa 82 - İletişimKitabı okudu
Elif'in Hikâyesi
Normal şeylerin sıkıcı bulunduğu bir devre denk geldik sanırım. Müthiş bir oburluk çağı. Yeni insanın nefsi doymuyor. Sıradanı tükettik. Mutluluk dediğimiz şey sadece anlık. Lunapark treni gibi hızla çıkıp hızla inilen bir yer mutluluk...
Sayfa 63 - İletişimKitabı okudu
Elif'in Hikâyesi
Babaannem, 'Ağaç çiçeklenince suyunu kes ki meyveye dönsün' , derdi. Banada herhalde öyle birşeyler oldu, oturdum yazdım dedi.
Sayfa 62 - İletişimKitabı okudu
Elif'in Hikâyesi
Hayatın bozmayı unuttuğu ya da ne yapsa bozamadığı insanlar vardı hâlâ. Dünya arkalarında yıkılırken, onlar kurbağalar gibi nilüfer yapraklarından seke seke sakince uzaklaşıyorlardı enkazdan.
Sayfa 54 - İletişimKitabı okudu
Nergis'in Hikâyesi
İnsan yanında ölmek için birini arıyorsa bayağı yanlış yerde bence. Ben ölürüm kendi kendime. Kimseye zahmet vermem. Gelir, bulursunuz. Koyarsınız bir mezara. O saatten sonra benim işim değil, top sizde. Yokluğumun derdi sizin derdiniz.
Sayfa 38 - İletişimKitabı okudu
Nergis'in Hikâyesi
Ne çok konuşuyor insanlar, ne çok söz var, uçuşup duruyor tepemizde
Sayfa 34 - İletişimKitabı okudu
Nergis'in Hikâyesi
Kabalık bana iyi gelmiyor, ilk bulduğum masaya dirseğimi yaslayıp bir 50'lik söylüyorum.
Sayfa 15 - İletişimKitabı okudu
Nergis'in Hikâyesi
Yaz sonunun serin, dostane günleri geride kalmış; üşüten, ısıran rüzgarlar başlamıştı.
Sayfa 13 - İletişimKitabı okudu