Hepimiz yapıyoruz… Fikrimiz sorulmadan, karşımızdakine akıl veriyoruz, tavsiye veriyoruz. Güya onun iyiliği için! Ama işte bazen de onların ruhunda onarılmaz yaralar açıyoruz. Yapmamamız lazım.
Alya, bir gün bana, “Sorulmadan verilen nasihat, nasihat değil… Eleştiri!” demişti. Haklı! İnsanların hayatlarına burnumuzu sokmamamız lazım. Onları yargılamamız lazım. Değerli fikirlerimizi, onlar bize sormadığı müddetçe, kendimize saklamamız lazım. Tut çeneni! Deme bir şey! O yüzden
Ayşe Arman