Tek tek insanların öldürülmesi, ne Çarlık otokrasisini devirebilir, ne de çiftlik sahipleri sınıfını yokedebilirdi.
Sayfa 23 - İnter YayınlarıKitabı okudu
Proletaryanın büyük öğretmenleri Marx ve Engels, -ütopik sosyalistlerin tersine- sosyalizmin hayalcilerin (ütopyacıların) bir icadı olmayıp, modern kapitalist toplumun gelişmesinin zorunlu sonucu olduğunu ilk açıklayanlardı. Tıpkı feodal düzenin devrilmiş olması gibi kapitalist düzenin de devrileceğini, kapitalizmin, proletaryanın şahsında, kendi mezar kazıcılarını yarattığını gösterdiler, insanlığı kapitalizmden,sömürüden ancak sınıf mücadelesinin, ancak proletaryanın proletaryanın burjuvazi üzerindeki zaferinin kurtaracağını gösterdiler.
Sayfa 21 - İnter YayınlarıKitabı okudu
Kadın ve çocuk emeğinin sömürülmesi çok yaygındı.
Sayfa 18 - İnter YayınlarıKitabı okudu
Çarlık, Rus olmayan halkların celladı ve işkencesiydi.
Sayfa 17 - İnter YayınlarıKitabı okudu
Batılı Emperyalistler Her Daim Kullanışlı Faşist Diktatörleri Korudular
Kollektif güvenlik politikasını terkeden İngiltere ve Fransa, J. V. Stalin'in şöyle tanımladığı, sözde karışmazlık tavrını aldılar:
"Karışmama siyaseti . . . şöyle nitelendirilebilir: "Her ülke kendini saldırganlara karşı istediği ve savunabildiği gibi savunsun, bu bizi hiç ilgilendirmez; biz hem saldırganlarla, hem de onların kurbanları ile ticaret yapacağız." Oysa, gerçeklikte, karışmama siyaseti, saldırıyı özendirme, savaşı zincirlerinden boşandırma ve dolayısıyla onu dünya savaşı haline dönüştürme anlamına gelir."*
*J. V. Stalin, SBKP(B)MK'nin Faaliyeti Üzerine XVIII. Parti Kongresine Rapor, Moskova 1939, s. 12; aynı zamanda: «Sosyalizmin Ülkesi. Bugün ve Yarın», Moskova 1939, s. 20.
Sayfa 28 - 1. baskı - Haziran 1989
Liyakate Önem Veriyor
V. M. Molotov'un Dışişleri Halk Komiserliği'ne atanmasına gelince; faşist saldırganların İkinci Dünya Savaşını hazırladıkları ve arkalarında Amerika Birleşik Devletleri duran Büyük Britanya ve Fransa tarafından doğrudan teşvik edilip Sovyetler Birliği'ne karşı bir savaşa kışkırtıldığı o zamanki karışık ortamda, Dışişleri Halk Komiserliği gibi böylesine sorumlu bir makamda, M. M. Litvinov'dan daha deneyimli olan ve ülkede ondan daha fazla popülaritesi olan bir politikacının olması gerektiği tümüyle açıktır.
Sayfa 24 - 1. baskı - Haziran 1989