Bu ilk değil, son da olmayacak. Bugüne kadar olduğu gibi yine atlatacaksın. Yeni zorluklar da gelecek, onları da aşacaksın. Her düşüşten bir yara izi alacaksın. O yaralara iyi bak, kim olduğunu hatırlayacaksın.
Yoracak belki ama geçecek.
Sayfa 183
Ben yalnızlığımı kucaklayamıyordum, onunla yüzleşemiyor, baş başa kalamıyordum. İhtiyaç duyduğum şey onun sevgisi değildi aslında, onun varlığı sayesinde yalnızlıktan kurtulmaktı, o korkunun girdaplarında boğulmamaktı.
Sayfa 149
Kendimizden esirgediğimiz ne varsa başkalarına sunduk, kendimize söylemediğimiz güzel sözleri başka kulaklara fısıldadık.
Sayfa 148
Okur Takip Önerileri
Kendisi ile barışık olmak; Allah tarafından kendisine bahşedilenlerle kendisinin kazandıkları arasında bir uyum sağlamak ve bir denge kurabilmektir.
Sayfa 26
Kendine ait işi olmayanın kendisi ne kadar var olur?
Sayfa 25
Hayatımızı anlamlı kılan, yapıp ettiklerimiz ve geriye bıraktığımız izlerdir.
Sayfa 25
Vazgeçmeden önce kendime kızdım biraz. Kendime kızmaktan da vazgeçtim, ondan sonra vazgeçtim. Senden. Sesimi duyuramadığım herkesten. Kurmaya çalıştığım köprülerden. Hepsinden, hepinizden...
Vazgeçtim...
Israrla çalan telefona kayıtsız kalamayıp açtım.
"Vazgeç," dedim, "ben vazgeçtim. Sen de geç."
"Geldim," dedi, "o köprüye geldim."
"Boş ver," dedim, "köprü yıkıldı, boş ver."
Birine doğru yürüyüp varamadıkça kendine dönüyorsun en sonunda çünkü varamadın. Varsaydın orada kalırdın, ama o istemedi. Yolun herhangi bir yerinde seninle kesişmek, buluşmak ve orada kalmak istemedi. Sen hep yürüdün. Ona doğru yürüdün. Yürüdükçe gerçeği gördün, kendine döndün. Kendine döndükten sonra ona tekrar gitmek zor. Kendine dönerken o köprüleri yıktın.
Sayfa 125
Karanlık da biziz, aydınlık da. Dünyayı yakıp yıkan, cehenneme çeviren de biziz, güzelleştirecek olan da.
Sayfa 117
Ruhun Derin Yaraları'nda Kemal Sayar şöyle ifade ediyor bu gereksinimi: "Insan kendisini olduğu gibi kabullenen bir "yer"e ait hissediyor, düşünce ve duygularından utanç duymadığı, kınanmadan buyur edildiği, kendisini güvende hissettiren yere. Yaralarının görünmesinden korkmadığı bir yere."
Sayfa 111
İnsan, hayatına olumsuz etki eden ne ya da kim varsa ister istemez uzaklaşıyor bir zaman sonra.
Çünkü herkes her gün irili ufaklı birçok yara alıyor ve her gün biraz daha iyileşmek için yaşıyor.
Sayfa 109
"Kim ne derse desin ya da ne yaparsa yapsın, ben rengini yitirmeyen bir zümrüt olacağım."
Sayfa 104
Hayatının kalanını, başkalarının hayatı üzerine düşünerek harcama. Kendi içindeki yöneticiye olan bağlılığından seni alıkoyacak her şey, kendin için bir şeyler başarma fırsatının kaybı demektir.
Sayfa 102