glsmoz
@jstsmn
503 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yolumda karşıma çıkanları selamlayacağım, fakat mücadelemizin yokuş yukarı olduğunu unutmayacağım.
Eğer hakikat, onu tanıyıp tanımadığım umurunda olmaksızın bütün çıplaklığıyla önümde duruyorsa ve bende güvenli bir dindarlık yerine korkudan titreme yaratıyorsa bana ne yararı dokunurdu?
Kapının açılıp bütün o umut edilen saadetin kendini göstermesini beklerken, kapı açılmadan bir saniye öncesinde bile her zamanki kadar karanlıktır.
Okur Takip Önerileri
Dünyaca ünlü romancımız Yaşar Kemal’e, “Ün nasıl bir şeymiş?” diye sordumdu bir gün, bilse bilse o bilir diye düşünerek, “Önemli bir şey değilmiş,” dedi. Ondan da bıkılıyor demek.
Kendine dışardan bakmak, belki de kişide ölümsüzlüğü benzer bir duygu uyandırıyor.
Unutulmak üzere ne çok dâhi yetiştiriyoruz.
Ben de öğretmenlik ettim, sanırım en iyi tutumun, öğrencilerin kimi sorularını, bilmiyorum diye yanıtlayıp onlara kitaplar salık vermemdir. Öğretmen öğretmekten çok, düşündürmeye, araştırmaya heves uyandırmalıdır çocukta.
Gençlik diye anılan şey yıllara yem olur, çünkü zamanın pençesi sevecen ve özenli olabilir, fakat fani olan her şeyi aynı şekilde tutar.
Bütün sofistlerin içinde en tehlikelisi zamandır ve tehlikeli sofistlerin içinde en düzenbazı da alışkanlık.
Gök cisimleri büyük bir ağırlık sayesinde uzayda süzülür; kuşlar muazzam bir basınç yardımıyla uçarlar: inancın hafifçe süzülüşü akıllara durgunluk verecek bir ağırlık yardımıyla olur; ümidin en yükseklere tırmanışı tamamen zorluklarla ve sıkıntının baskısı yardımıyladır.
.. o halde kendi haline gelmeyi başaramadığı sürece ben kendi değildir; ama kendi olmamak umutsuzluktur.
İnsan yaşamının sefaleti tanrıların verdiği bir ceza değildir, sadece insanların cehaletidir.
Gururla ve hoşnutluk içinde kendini acıya garketmek, acıyı yok etmek ya da azaltmak için hiçbir çaba göstermemek bilincin sorunlu olduğunun işaretidir.
Acıyı yaratan tanrı insana tıp ve ibadet yoluyla bu acıyla mücadele olanaklarını da vermiştir. İnanan insan sabırlı ve dirençli olmalıdır. Her felaketin ve mutsuzluğun bir ilacı vardır; her acının bir tesellisi bulunur ve mümin acısını ölçüp biçmeye kalkmadan çare aramalıdır.
Pathos (acı) ethos’a (ahlak) dönüşmez.