Yataktan çıkmak istemiyorum bazen. Uyumak değil bu. Hiç kimseyi görmek istemiyorum.
Sayfa 258 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
”Kelimeleri sana veriyorum okuyucu… Onlar yanıp sönen birer oyuncak. Boş içleri. Boş mu? Alev var göğüslerinin içinde, barut var, gözyaşı var. Nihayet bütün dünya kelimelerden ibaret. Ama sende ne varsa kelimede de o var. Kelime, Narsis’in kendini seyrettiği dere. Çok bakma, içine düşersin! ”
Sevmek zenginleşmektir, çoğalmaktır. Bir başkasını düşünmek, zindanımızın kapısını aralamak demektir.
...uçurumum, göğüm benim...
Sayfa 40
İnsanları eskisi kadar sevmemek. İnsanları ve eşyayı. Galiba ölmek de bu...
Ölelim, diyorsun. Yaşayamazsak ölelim. Kendini bırakma ümitsizliğe, sen benim kuvvetim, sen beni hayata bağlayan neşe.
"Ne var ki insan her şeyi söyleyemiyor.İnsan olduğu için söyleyemiyor.Ve çile burada başlıyor."
Cümleler vardır, korkunç bir yer sarsıntısı gibi kıtaları birbirinden ayırır. Kıtaları yani gönülleri.
“Boğuluyorum. Ölüme koşacak, mecalim kalmıyor. Kimseyi görmüyor gözüm.
Sevdiklerim yabancılaşıyor.”
İletişim Yayınları