Arifler katında aşka düşen kişinin dört hâli vardır: Kabz (tutukluk, sıkıştırılmışlık hissi ve hesaba çekilme), bast (açıklık; zihnin açık, gönlün şen olması), sekr (sarhoşluk, kayıtlardan ve alâkalardan kurtulup yalnızca sevgili ile oluş, onda kendini yitiriş hâli) ve sahv (ayıklık, kendinden geçen âşığın yeniden kendine gelmesi).
yamalı yüreğim ecnebidir emana
hiç bilmem ki sıcak çorba kokusu, anne terliği
güneş celali çocukluğumun sâfi duyguları
yaş gözlerimin gayba dildadeliği
ne o battaniye ısıtır beni ne buharı tüten demli çayım
ne de kitabımın acı sayfalarında kuruyan kiraz çiçeği
bazen sahrada görülen bir serap bazen muamma-yı
müşkül-küşa olur dört duvar
kimi
Kurtarıcı bilgi gelmezse
İşin içinden çıkamayız,
Seyrü suluk = yer değiştirme,
Mesele kimin gözü ile bakıldığı
Mizaç ise hep kendine uydurur
Aslolan Allah a göre tanımaktır.
“ Bana göre “ bilme biçiminden,
Hakka göre bilme biçimine