“Kader kapısı…
Ey kervan oralardan geçme
Ya da şarkı söyleyerek geçmekten sakın.
O sessizliği duydun mu?
Kuşların ölmüş olduğunu,
Ama yine de bir şeyin kuş gibi cıvıldadığını
O sessizliği?”
Sayfa 103Kitabı okudu
“Biliyorum… İnsan bir şeyi hatırladığı zaman bazen buna kendisi de şaşar.Bunu şimdi,şu anda hatırladım. Bir çocuk şarkısı…başka bir şey olabileceği kimsenin aklına gelmezdi.”
Sayfa 111Kitabı okudu
“Her insanın kaderi boynuna asılıdır…Böyle bir laf vardır değil mi?
Sayfa 162Kitabı okudu
Ve Kader Kapısı’ndan geçin.”
Sayfa 162Kitabı okudu
“Bazı kimseler tüm bu sırların nerede olduğunu bilselerdi,çok ilgi çekici şeyler olurdu,’demişti.”
Sayfa 179Kitabı okudu
Madem bu zelzele musibeti, hataların neticesi ve keffaretü'z-zünubdur. Masumların ve hatasızların o musibet içinde yanması nedendir? Adaletullah nasıl müsaade eder?
Yine manevî canibden elcevab:
Bu mes'ele sırr-ı kadere taalluk ettiği için, Risale-i Kader'e havale edip yalnız burada bu kadar denildi:
وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُص۪يبَنَّ الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَٓاصَّةً
Yani: "Bir bela, bir musibetten çekininiz ki, geldiği vakit yalnız zalimlere mahsus kalmayıp masumları da yakar."
Şu âyetin sırrı şudur ki: Bu dünya bir meydan-ı tecrübe ve imtihandır ve dâr-ı teklif ve mücahededir. İmtihan ve teklif iktiza ederler ki, hakikatlar perdeli kalıp, tâ müsabaka ve mücahede ile Ebubekirler a'lâ-yı illiyyîne çıksınlar ve Ebucehiller esfel-i safilîne girsinler. Eğer masumlar böyle musibetlerde sağlam kalsaydılar, Ebucehiller aynen Ebubekirler gibi teslim olup, mücahede ile manevî terakki kapısı kapanacaktı ve sırr-ı teklif bozulacaktı.
“Geçmişteki gençlikle şimdiki gençlik arasında bir fark yok.O günlerde de şiddet ve varmış,şimdi de.
Sayfa 240Kitabı okudu
Şam kentinin dört büyük kapısı vardır…
Kader Kapısı, Çöl Geçidi…
Felaket Mağarası, Korku Kulesi…
Ey kervan,oralardan geçme,
Ya da şarkı söyleyerek geçmekten kaçın.
O sessizliği duydun mu?
Kuşların ölmüş olduğunu,
Ama yine de bir şeyin kuş gibi cıvıldadığını
O sessizliği…
Sayfa 245Kitabı okudu