Hikmet Kıvılcımlı kadın emeğinin ucuzun da ucuzu işgücü statüsünde sömürülmesinin yanı sıra, asıl, "ev sanayiinin adsız proleterleri" tabir ettiği ücretsiz ev içi kadın emeğini sorunsallaştırmasıyla, zamanının ilerisindedir. 1969'da "Kadın Sosyal Sınıfımız" başlığıyla, patriyarkal tahakkümü sınıfsal bir çelişki olarak tanımlayan bir makale de kaleme alacaktır.
Sayfa 648 - İletişim Yayıncılık
Son cümleler İran'da, Mollalara karşı direnen kadınları anımsattı.
Türkiye’de kadın cinsiyetinin neredeyse Antika çağlar artığı bir “Alt
Sömürülen Sosyal Sınıf” oluşu gerçekliğinden hangi ekonomik-sosyal
sonuçlar çıkar? Antika Tarihteki kölelerin durumu ile Modern Tarihteki kadınların durumu arasında ana çizgisiyle benzerlik vardır. Antika Tarihin köleleri: hiçbir zaman Bilinçli Bir Sosyal Sınıf olarak herhangi
Bizde gerici yobazlık, niçin Kadın’dan daha elverişli geri tepen silah
bulamaz? Esnaf-Köylü halk Dükkânın-Pazarın, Tarlanın-Toprağın Kölesi’dir. Ama, evde ailede Kadının “Efendisi”dir. Alt sınıf ve tabakaların erkeği: dışarıda: pazardan, ağadan, beyden yediği dayağın acısını, aile yuvasına dönünce karısına attığı dayakla çıkarır. Başka çıkar yol
+1
İslamlık 14 yüzyıllık Tarih ötesinde kurulmamış mıdır? Muhammed
Dini, kendi çağı için yeryüzünün en devrimci, en ihtilalci hareketidir. Ama
Tarihin önüne geçilmez çarkları altında ezilerek geri kaldığı için, her İstibdat, hele Finans-Kapital Zorbalığı, İslamlığı bir “Gericilik” mekanizması gibi gösterip kullanmayı pek becerir. Ve Müslüman kılığı sayılan Softa ve Derviş biçimliler, “Gericiliğin” anadan doğma sözcüsü ve yetkilisi durumuna kolayca getirilebilirler. Derviş Vahdetî, öylesi softalardandır. İslamlığın kutsal ihtilalciliği ile en ufak ilişki bilmez. Tam tersine, Müslümanlığın Hulefâ-i Râşidîn (Dört Halife) çağında bıraktırılmış bütün devrimci prensiplerini ve geleneklerini tersine çevirmenin usta demagogudur. Muhammed’in ruhaniyetini derebeyvari karşıdevrimciliğe
alet eden uluslararası Finans-Kapitalin sistemlice yetiştirilmiş kurnaz uşağıdır.
Finans-Kapital, o seçme provokatör ajanlık rolünü iyi becerebilmesi için,
Derviş Vahdetî itini, Türkiye fukarası biçiminde, kendinden geçmiş, deli deryalı bir baldırı çıplak maskesi altında ortaya atar. Tıpkı “Said-i Nursî” gibi, Vahdetî’nin başına bir “Şıh”lık yuları takıp gezdirir. “Nur” saçan bir ahir zaman Peygamberi çalımında “seçim” bölgelerinde “oy davarları” içine son sistem, son model Amerikan arabasıyla kapılıp koyverilen “Şeyh Said-i Nursî” gibi, Derviş Vahdetî de, Din, Ahlâk, Tanrı adına ağzından “Volkan”lar saçar. İçyüzünü bilmeyen herkes, onu görünce, Devlet otoritelerine metelik vermeyen Kıyamet alameti bir Evliya ile karşılaşıldığını sanıp ürperir!
Türkiye’de olanlar, belki Dünyanın hiçbir yerinde demeyelim isterseniz ama, pek az yerinde görülür. Halkı sömürüp ezen gerici sınıflar, ezip soydukları alt sınıfları her yerde aldatarak yönetirler. Ama, hiçbir yerde bu aldatış, bizdeki kadar hep en utanmazca ve hayvanca gerekçelerle Kadın öne sürülerek yapılamaz. Türkiye’de, alt sınıfların
Batı’da, yani ileri kapitalist ülkelerde, Sosyal Sınıf çelişmeleri ve
çekişmeleri, aşağı yukarı iki yalın kata bölünmüştür. Onu her çocuk kolayca ezberleyebilir:
1- İşçi Sınıfı,
2- İşveren Sınıfı...
Bizde Sosyal Piramit başlıca üç katlı bir Bâbil Kulesi’dir. Sosyal katlardan her biri ötekilerini soysuzlaştırıp berbatlaştırır. O katmerli ve sunturlu üç kattaki sınıfların çelişki ve çatışkıları bütün azgınlıklarıyla ayakta durur. 3 katı şöyle sıralayabiliriz:
1- Üst kat: Büyük Şehirler, ayrı bir dünyadır. Ona Modern Kapitalizm
dünyası, diyebiliriz.
2- Orta kat: Kasabalar Türkiyesi’dir. Orta dünyamız Antika Tefeci- Bezirgân dünyası olarak adlandırılabilir.
3- Alt kat: Köyler Türkiyesi’dir. Orası artık ne Modern, ne Antika toplum
değil, söz yerinde ise Tarihöncesi Dünyası sayılabilir. Tekrar edelim: Bu üç ayrı dünya, üç ayrı Toplum Tarihi Konağı birbirlerinden hem binlerce yıl ayrı’dırlar, hem birbirleriyle aynı yerde bulunurlar. Bu 3 sosyal katın üst üste yığılı lânetlenmiş yomsuz piramidi göz önünde tutulmadıkça ve piramit içindeki her katın ötekilerle olan ilişkileri ve çelişkileri dupduru kavranılmadıkça Türkiye’nin Sosyal Sınıflar problemi aydınlığa kavuşamaz.